Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Achter de idiote naam Throw Me the Statue gaat ene Scott Reitherman schuil. Buiten die ridicule aanval van 'kijk mij eens enorm hard een individu zijn'-itis die achter de keuze van dat pseudoniem zit, is hij ongetwijfeld sympathiek. Enfin, zijn muziek is dat in ieder geval best wel.
Misschien heb je al radiogewijs kennisgemaakt met 'Lolita', een vrolijk deuntje waar ondanks pedoseksuele tendensen weinig aanstootgevends aan te vinden is. Xylofonen, handgeklap en akoestische gitaren moedigen Reithermans onzeker tussen Stephen Malkmus, Lou Barlow en andere lofi-helden weifelende stem aan.
Op andere momenten herinnert hij ook aan Jonathan Richman of Will Oldham, maar dan lulliger. In 'A Mutinous Dream' en single 'About to Walk' klinkt hij zo hard als Robert Pollard, dat je even vermoedt dat dit wéér een nieuw nevenproject is van het voormalig Guided by Voices-opperhoofd.
Ook de muziek is een eclectische potpourri van indierockreferenties. Er passeren lichte elektropopdeuntjes, lofi-drones, rammelende rock en een ingehoudener versie van de barokke orkestratiepop die de laatste jaren nogal in zwang was.
Alles gaat gepaard met fijne melodietjes, goeie invallen en een paar coole hooks, maar Reitherman houdt te hard vast aan zijn voorbeelden om van een echte ontdekking te kunnen spreken. Zeker in zijn vocale frasering komt hij vaak niet verder dan volledige na-aperij. Talent heeft hij zeker; nu alleen nog een eigen stem vinden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/throw-me-the-statue/moonbeams/16667/
Meer Throw Me The Statue op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/throw-me-the-statue
Deel dit artikel: