Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ach ja, de jaren tachtig. Toen de kapsels nog tot in de hemel groeiden. Ook Thomas Dolby had vroeger een piekhaarkapsel, net als Howard Jones. Die twee hebben wel meer gemeen, want allebei pionierden ze met synthesizers in de popmuziek en gingen er bovendien succesvol het podium mee op.
Ook nu nog trouwens. Hoewel 'de gekke professor' Dolby zich de afgelopen jaren vooral bezighield met het ontwikkelen van muzieksoftware voor zijn bedrijf Headspace, stond hij in 2006 in Chicago weer op de planken voor een greatest hits-optreden. Meer dan dat eigenlijk, want alle liedjes, waaronder hits als 'Flat Earth', 'Hyperactive' en 'Airhead', kregen nieuwe arrangementen.
Tuurlijk, The Sole Inhabitant is grotendeels een nostalgische en sympathieke trip down memory lane, die weinig nieuwe zieltjes zal winnen. Daarvoor klinken Dolby's elektronische popliedjes te gedateerd. Vooral de manier waarop hij ritmes in zijn composities verwerkt is soms om te schaterlachen als je ze afzet tegen veel hedendaagse dansmuziek. Maar waarom ligt dit album dan al weken bovenop de stapel met cd's?
Op de begeleidende en uiterst onderhoudende dvd is te zien dat Dolby zijn wilde haren inmiddels heeft verruild voor een biljartbal met een 'Orbital-headset' en een modieuze regenjas. Via een hoofdcamera kijk je over zijn handen mee hoe hij toetsen speelt en op zijn MPC drukt. Want de kastjes die Thomas Dolby tegenwoordig gebruikt zijn een stuk kleiner en veel efficiënter.
Dat legt hij ook uit in de drie leuke interviews waarvan vooral de synthesizerdemo een hoog nerdgehalte heeft. Nog altijd een maffe professor, die Thomas Dolby.
http://www.kindamuzik.net/recensie/thomas-dolby/the-sole-inhabitant/16639/
Meer Thomas Dolby op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/thomas-dolby
Deel dit artikel: