• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Thom Revolver | One of the Boys

Romantiek ontdaan van al haar grandeur.
EP, Rock Bottom

Tekst: Theo Ploeg

Publicatiedatum: 12 februari 2004

Vier jaar geleden werd Thomas van Aalten door Nieuwe Revu uitgeroepen tot één van de smaakmakers van jong en hip Nederland. Deze week staat hij in eenzelfde lijstje samengesteld door maandblad Avant Garde. Hip is ie dus zeker, maar van de grote doorbraak moet het komen. Daar is een duidelijke identiteit voor nodig en dat is voor Van Aalten iets uit een andere wereld, iets om voor weg te vluchten. En daar zijn alle middelen voor geoorloofd. Inmiddels heeft hij drie romans op zijn naam staan, maakte hij korte films voor de VPRO en is hij de man achter het shockrockpopcollectief Thom Revolver. Een band overigens die al een tijdje meedraait, maar slecht zelden naar buiten trad. Nu is er dan eindelijk de EP One of the Boys, waarop Van Aalten duidelijk maakt dat zijn talent voor het schrijven van liedjes net zo goed ontwikkeld is als dat voor het schrijven van romans. De vier nummers op de EP (overigens ook verkrijgbaar op zwart vinyl) zaaien verwarring, doen je heen en weer tollen tussen decadentie, extravagantie, angst, aversie en zwartgalligheid, geven je een kijkje in het chaotische brein van Van Aalten. De muzikale versie van zijn boeken dus, of beter, de perfecte soundtrack ervoor.

Muzikaal zoekt Thom Revolver de inspiratie vooral in de glamrock en synthpop van eind jaren zeventig en begin tachtig. Het resultaat is te punk om electroclash te kunnen zijn. Want in tegenstelling tot het Belgische Vive La Fête ademt Thom Revolver rauwheid. De rauwheid die je voor je ziet wanneer Brian Ferry in dronken toestand het podium beklimt bij The Stooges, of Robert Smith een dubbelleven leidt als leider van een lokale kinderpornonetwerk. De sfeer van de New Romantics zonder de glitter en glamour zeg maar. Niet dat die liedjes direct zulke bekentenissen prijsgeven. In tegendeel. Opener 'One of the Boys' rockt lekker weg, 'Veronica' (overigens zonder meer het beste nummer) is funky new wave met fluisterzang en heerlijke bassen, 'Intergalactic Parade' positivistische robotrock en afsluiter 'Grotesque' klinkt als Emerson, Lake & Palmer op een slechte trip. Alle vier goede liedjes daar niet van, maar wat Thom Revolver goed maakt is de manier waarop ze worden gespeeld. Van Aalten zelf schreeuwt, ronkt en fluistert alsof hij zojuist de hel heeft gezien. De band zorgt voor de perfecte ondersteuning. Dat de nummers hier en daar nog net niet overtuigend genoeg zijn valt bij zoveel energie en inzet niet eens echt op. 'I Am Your Slave' jankt Van Aalten ergens. Nu maar hopen dat zijn vlucht nog lang gaat duren.

http://www.kindamuzik.net/recensie/thom-revolver/one-of-the-boys/5160/
Meer Thom Revolver op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/thom-revolver