Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Twee Duitsers verhuizen naar Londen. Hebben verder geen geld, maar zijn wel gek op muziek. Nemen dus met zeg maar geen budget een plaat op. En ze zeggen niet echt invloeden te hebben in de muziek, maar inspiratie te putten uit films, kunst en quantumtheorie. Natuurlijk jongens; dergelijke grappen en grollen hebben we nog nooit gelezen in een biografietje!
Het duo, want dat is Thekokoon, speelt een plaat vol met poppy new wave die zwaar doet terugdenken aan ver in de vorige eeuw. Dus zijn zelfs mensen als Jan Hammer of heel soms Talking Heads ook niet ver uit de buurt. En in 'Erase' wordt zelfs geblèrd volgens de Bono-methode. Een effect, dat naast Depeche Mode-maniertjes, nog vaker langs zal komen.
De muzikale invloeden liggen er dus wel degelijk erg dik bovenop. De riffjes klinken als alles wat we zelfs kennen van (demo's van later) grote bands; sommige delen herken ik zelfs uit pre-release-werk van The Smashing Pumpkins! Ze mogen Wim Wenders best opvoeren, of Fahrenheit 451, maar David Bowie loert ergens ook mee, over een schoudertje.
Drie kwartier, tien nummers lang duurt deze helletocht langs studentenkotnieuwegolfmuziek. En meer dan eens denk je dat het niet alleen ligt aan het gebrek aan opnamebudget. Ik zou bijna zeggen dat elke student die in zijn vakantie geen drol te doen heeft en op zijn peecee een music-composing-programma draait dit zou kunnen maken. Met wat moeite en een niet al te zwakke zangstem. Plus een voorliefde voor de juiste muziek.
Bijna, want dan komt 'Order' langs. Een nummer dat niet voor niets deze titel draagt. Achter de FruityLoops-drums dreunt New Order namelijk sterk mee. Maar daarmee weet Thekokoon wel een track neer te zetten die zich zou kunnen meten met wat het voorbeeld op Get Ready wist te brengen. Of we daar heel blij van worden? In ieder geval een stuk vrolijker dan van de rest van dit album. Die poppuree met new wave-dressing en overduidelijk uit een doosje afkomstige klanken kan geen potten breken. Doet alleen de nekharen recht overeind staan. Doet terugverlangen naar de bron, naar New Order dus. Was ik net afgekickt, krijg ik alweer de neiging om 'Blue Monday' te draaien. En geef zelfs prompt toe aan dat gevoel.
Wie weet komt uit deze cocon nog eens een prachtige vlinder. Die kans is erg klein. Daarvoor is namelijk meer nodig. Een greintje originaliteit bijvoorbeeld. Zelfs een aanzet daartoe is niet aanwezig in dit larmoyante lo-fi project. Die Heimat vreet zelfs Scooter, dus wellicht is remigreren de beste optie?!
http://www.kindamuzik.net/recensie/thekokoon/independent/6663/
Meer Thekokoon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/thekokoon
Deel dit artikel: