Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het verhaal van Constellation is merkwaardig. Toen het label halfweg jaren negentig uit de grond gestampt werd, was menigeen totaal in de ban van hun geluid. Alles draaide rond Godspeed Your Black Emperor! (toen nog met het uitroepteken achteraan) en die band leek dan ook dé blauwdruk te zijn voor het geluid van de meeste bands op dat label. Deze wederzijdse beïnvloeding was natuurlijk niet vreemd, want zo goed als alle bands waren afkomstig uit Montreal en Toronto. Daarbij kwam nog dat de meeste releases (vaak door Efrim Menuck) in Hotel2Tango voltooid werden. Een paar jaar liep dit goed en werd al het uitgebrachte materiaal door een hechte groep trouwe volgelingen met open armen onthaald.
Maar toen kwamen er barsten in het bondgenootschap en het euforische gevoel maakte plaats voor afkooksels, ellenlange herhalingen en inferieur materiaal. Het is eigenlijk niet zo vreemd dat deze kentering wat samenviel met het moment dat stagnatie Godspeed You! Black Emperor een beetje de das begon om te doen (ten tijde van Yanqui U.X.O. (2002)). Ook de vorig jaar uitgebrachte labelsampler Song of a Silent Land had dit probleem.
Toch mogen we Constellation niet afschrijven, want het is nog niet zo lang dat bepaalde bands uit de schaduw van GY!BE stappen om zo tot vernieuwende resultaten te komen. Denk daarbij bijvoorbeeld maar aan Do Make Say Think, Fly Pan Am en Re:. En in dit rijtje mag ook Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra & Tra-La-La Band zeker niet ontbreken.
De band met de steeds veranderende naam verwijdert zich met iedere release meer en meer van GY!BE. In 2000 konden ze met He Has Left Us Alone but Shafts of Light Sometimes Grace the Corners of Our Rooms nog als een ingetogen versie van de moederband afgedaan worden. Vanaf dat punt zijn ze echter bewust andere paden gaan bewandelen en daarbij werden stemmen steeds belangrijker. Hiermee vervulden ze op hun label een pioniersrol en het stemgeluid van Efrim Menuck stootte vele vroege fans tegen de borst. Het zou alles verpesten en bovenal vals klinken. Anderen dachten er anders over, want zijn specifieke stemgeluid zorgde immers voor een heel eigen muzikale invulling.
Het voorlopige eindpunt van de evolutie heet Horses in the Sky en ook hierover zullen de meningen niet onverdeeld zijn. De zeven leden zingen allemaal en dit zorgt vaak voor gelaagde zang die op de minimale instrumentale ondergrond goed gedijt. Ook al leidt dit op ‘Hang on to Each Other’ tot een soort van hippiementaliteit, toch werkt het en Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra & Tra-La-La Band slaat op die manier bruggen tussen de Constellation-traditie en de nieuwe folkbeweging.
De vocale stukken worden afgewisseld met licht epische viool- en gitaarcomposities en daarbij komen ook glimpen van andere muzikale tradities voorbij. Zo zou je de ondertoon van ‘God Bless Our Dead Marines’ kunnen beschouwen als de geslaagde fusie van de Balkan en het oude Constellation-geluid (iets waar Black Ox Orkestar vorig jaar met gemengde resultaten naar op zoek was).
Horses In The Sky is zo het manifest geworden van een band die niet bang is om een eigen muzikale weg te banen en zo op onbekend terrein een volstrekt eigen identiteit op te bouwen. Dit levert een sterke plaat op van een band waar we waarschijnlijk nog veel van kunnen verwachten. En dat is toch veel interessanter dan de bewuste stagnatie die Efrims andere band momenteel even op rust zet.
http://www.kindamuzik.net/recensie/thee-silver-mt-zion-memorial-orchestra-tra-la-la-band/horses-in-the-sky/9202/
Meer Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra & Tra-La-La Band op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/thee-silver-mt-zion-memorial-orchestra-tra-la-la-band
Deel dit artikel: