• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The xx | Coexist

Subtielere schoonheid.
CD, Beggars/V2

Tekst: André Rozendaal

Publicatiedatum: 13 september 2012

Ruim voordat de nieuwe plaat van The xx verschijnt, doet de tamtam op muziekblogs en social media zijn werk: Coexist, opvolger van het schitterende xx uit 2009, is dansbaarder en uitbundiger. Bij beluistering doemen geen visioenen van springende massa's op festivals op. Gelukkig maar. Wel laat beats- en geluidenman Jamie 'xx' Smith zich meer gelden. Indrukken die hij de afgelopen jaren als producer en remixer als een spons opzoog, komen er op Coexist uit. Gecombineerd met iets subtielere songs dan op het debuut, leidt dit tot een plaat van grote schoonheid.

Het vele toeren na die succesvolle debuutplaat bleek met name zangeres-gitariste Romy Madley Croft en zanger-bassist Oliver Sim danig te hebben uitgeput. Het jonge duo overwoog er zelfs mee te stoppen. Toch kwam de creativiteit terug, zonder druk van buitenaf. De elf songs vormen, met een iets lager tempo dan op xx, een nog diepere muzikale narcoticatrip. Die kun je het best ondergaan met een koptelefoon op, liefst in het schemergebied tussen waken en slapen. Want dan komen de serene composities optimaal tot hun recht.

Het fraai opgebouwde 'Reunion' is hiervan een fraai voorbeeld. Zonder beats, maar met steeldrum waan je je aan een strand vlak voor zonsondergang. Een invallende beat houdt je vervolgens wakker, maar je blijft zoeken naar die steeldrum. Met prijsnummer 'Unfold' is het eveneens heerlijk wegzweven: pruttelelektronica wisselt stuivertje met de typische wavegitaarklanken van Madley Croft.

Maar bovenal zijn haar zanglijnen in dit nummer het meest hunkerend. De zangstemmen van beiden omstrengelen elkaar sowieso inniger, wellicht als gevolg van de meer ontspannen maar daardoor diepere zang van Sim. Toch valt er wel degelijk ook te dansen: op het geheimzinnige 'Sunset' en het iets lichtere 'Swept Away'.

The xx diepen op Coexist hun muziek verder uit, zonder grote sprongen te maken. De plaat haalt minstens het niveau van xx, waarmee ze bewijzen geen eendagsvlieg te zijn. Ze verheffen het weglaten tot kunst en maken zo wederom de soundtrack voor een nacht vol al dan niet vervulde verlangens. Die wellicht op de derde plaat uitmondt in erotiserende ambient?

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-xx/coexist/23206/
Meer The xx op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-xx