http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The Wonder Stuff | Escape From Rubbish Island
Een maat voor niets.
CD, Independent/BMG
Tekst: Dieter Craeye
Publicatiedatum: 07 november 2005
Terwijl bands als Jesus and Mary Chain, Cocteau Twins en My Bloody Valentine de shoegazerscene in 1991 naar een kortstondig hoogtepunt loodsten, werkte het uit Wolverhampton afkomstige The Wonder Stuff zich met Never Loved Elvis naar de top van de Britse albumcharts. Zij het in een tijdperk waarin Blur met Leisure net de neus aan het venster had gestoken en van Oasis nog lang geen sprake was. ‘Dizzy’ werd in Vlaanderen een heuse radiohit, zanger Miles Hunt kunnen rijpe twintigers en prille dertigers kennen als presentator van MTV’s 120 Minutes en in die glorieperiode reed The Wonder Stuff zowat elk Brits zomerfestival aan flarden.
Toen Amerika in 1994 een grote flop werd, spatte The Wonder Stuff echter als een vuurbol uit elkaar. De knal is tot op vandaag voelbaar. Hunt (samen met gitarist Malcolm Treece de enige overlevende van de originele line-up) besloot enige jaren besloot om The Wonder Stuff terug in het leven te roepen. Dat was niet naar de zin van ex-groepsleden Martin Bell en Martin Gilks, die Hunt verweten dat hij de band(naam) enkel en alleen gebruikte als alibi om zijn niet bijster succesvolle solocarrière uit het slop te halen. Waarom al die heisa vragen we ons in godsnaam af, want Escape From Rubbish Island is allerminst een plaat geworden waar je steil van achterover valt.
Goede, heldere melodieën zijn nooit een probleem geweest binnen het spectrum van The Wonder Stuff en ook aan de gitaarriffs valt af te leiden dat ze niet op een vuilnisbelt gecreëerd zijn. Helaas stijgen deze nooit boven de grijze middelmaat uit en klinkt het merendeel van de nummers vlak en futloos. Bovendien gaat de stem van Hunt vrij snel vervelen, al zullen liefhebbers van – godbetert – Janez Detd daar ogenschijnlijk anders over denken. We hoorden één echt goede song: ‘Head Count’. Knappe intro, sterke opbouw en een refrein dat geniepig naar The Triffids lonkt, wat in wezen nooit een slechte zaak is. Ook geen kwaad woord over de met branie doorspekte teksten van Hunt: hier en daar een tikkeltje verbitterd, maar scherp en sarcastisch als de beste Britse sitcom. Zo hebben we ze graag! Maar hierna is het ook onverbiddelijk over met de pret.
We hebben nog een extra poging gedaan, maar méér positiefs konden we echt niet verzinnen. Dus maar afronden met de melding dat The Wonder Stuff geen enkele rol van betekenis meer te spelen heeft tussen al het jonge, hedendaagse geweld. Escape From Rubbish Island is een maat voor niets geworden. Sorry Miles!
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-wonder-stuff/escape-from-rubbish-island/11108/
Meer The Wonder Stuff op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-wonder-stuff
Deel dit artikel: