Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"In de beperking toont zich de ware meester" zijn de wijze woorden van Johann Wolfgang von Goethe die Erlend Oye ter harte neemt bij het opnemen van de tweede cd van zijn band The Whitest Boy Alive. De Rules uit de titel slaan op de strenge beperkingen die ze zichzelf opleggen gedurende het opnameproces. Vier muziekanten in één ruimte, geen overdubs, geen effecten en alles opgenomen in één take. Het resultaat is een sterke stijloefening, maar geen beklijvende plaat.
Het Berlijnse viertal houdt halt in Mexico tijdens het touren en bouwt er op het strand een studio, die ze de Glass Cube dopen. In tegenstelling tot de nummers op hun debuut Dreams, vertrekken ze deze keer van losse ideeën en jams die ze verzamelen tijdens de vele tournees. Deze aanpak laat zich lezen in de charmes, maar ook in de beperkingen van de songs.
De opnames resulteren in driehonderd verschillende versies van de elf nummers die de cd halen. De jamstructuur blijft duidelijk aanwezig in de meeste songs en de eentonigheid slaat al snel toe. De instrumentatie is helder en eerlijk. De effectloze gitaar klinkt zonnig en de warme klank van orgeltjes rinkelen lekker in de oren. Dat een goede kok met eenvoudige ingrediënten een heerlijke maaltijd kan bereiden, is geen geheim. In het geval van Rules smaken alle ingrediënten duidelijk door, maar het geheel smaakt echter zoutloos en mist pit.
Ook de fans van de prachtige harmonieën van Oyes' eerste band Kings Of Convienience, blijven op hun honger zitten. Op het strand in Mexico is er geen plaats voor samenzang, en de zanger zingt zuiver maar onderkoeld. Rules vertrekt van een goed idee maar kan zijn beloftes niet verzilveren.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-whitest-boy-alive/rules/18276/
Meer The Whitest Boy Alive op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-whitest-boy-alive
Deel dit artikel: