Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Muziek die als een briesje door je kamer blaast. Zet een raam open en weg is ze. Gelukkig kun je steeds opnieuw genieten van dit kwikzilveren lichtgewichtje van The Whiles. Bescheiden naam, geen bandfoto, alleen een hemelsblauw hoesje met een paar pluimpjes en verder nauwelijks informatie.
In drie kwartier tikken de dertien tijdloze popliedjes van Colors of the Year kalmpjes weg. Leftovers van Buffalo Springfield, Crosby, Stills, Nash & Young, The Jayhawks of Wilco zouden dit kunnen zijn. Of een plaat die Daryll-Ann had kunnen maken. Gelijkenissen met meerstemmige mooie liedjesmakers zijn er dus volop, maar nergens staan deze de eigenheid van The Whiles in de weg. In al hun liedjes sluimert een onderdrukt verlangen, maar waarnaar is niet altijd even duidelijk. "Could you ever be my lonesome reply?" Het zal wel. De kunst van deze muziek zit 'm in de onnadrukkelijkheid. De quasi-karakterloze stem van Zack Prout draagt daar sterk aan bij. Al voel je snel aan dat hij óf jij het einde van de plaat niet met droge ogen gaat halen. Een onderkoeld gitaarplaatje als Colors of the Year moeten we maar geen zware superlatieven om de nek hangen. Vergeet dit plaatje en kom het later ergens per ongeluk tegen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-whiles/colours-of-the-year/6542/
Meer The Whiles op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-whiles
Deel dit artikel: