• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Weegs | The Million Sounds of Black

Maak kennis met de nieuwe neo-postpunk Residents.
CD, Hungry Eye/Sonic Rendezvous

Tekst: Sid Meuris

Publicatiedatum: 07 juni 2006

The Weegs is een bende freaks uit de neo-No-Wave-scene uit Oakland – de zogenaamde Bay Area van San Francisco – die waarschijnlijk een plaat of twee van The Residents in hun bezit hebben. Hun eerste plaat heette trouwens Meat the Weegs, wat zowel aan de oogbalmannen als aan the Beatles refereert. Naar de Fab Four wordt zelfs een dubbele knipoog gegeven: zowel naar één van hun eerste platen als naar de geschrapte fotosessie voor de Yesterday and Today-plaat uit 1966, waarop de lovely moptops omringd door rauw vlees en verminkte babypoppen poseerden.

Om de popreferenties te vervolledigen, staan The Weegs ook vermomd op het podium en hebben ze allemaal het woord Weeg als achternaam geadopteerd. Bovendien worden ze blijkbaar ondersteund door een mistige organisatie, want de vier muzikanten – Greg, David, Leva en Mia Weeg – zijn boegbeelden van een elfkoppig collectief. Vermoedens beginnen te rijzen dat het hier zelfs om een nieuw project van de Cryptic Corporation zou kunnen gaan …

Opener ‘Three Dicks’ lijkt trouwens verdacht hard op de met synths overladen grandeur die The Residents ooit pleegden te plegen. Maar verder putten ze voornamelijk uit de postpunk- en de vroege hardcore-sound, voegen daar wat extra skronkgeluiden en zwiepende synths aan toe en twee uitzinnig kwelende stemmen. ‘Two and Three Eights’ en ‘Rations’ hossen punkig richting The Fall. ‘Daphid’ zou dan weer niet uit de toon gevallen hebben op de wat duisterdere tweede van Devo. Tenminste, als Devo had bestaan uit een bende bloeddorstige psychopaten. In ‘Hot Dog Stand’ combineren ze de vroege 80's L.A.-punksound met woeste synths. En het sludgy ‘Transmission Futile’ doet zelfs aan Flipper denken. Maar dan een pak strakker gespeeld.

Enkel bij de laatste track, ‘The Million Sounds’, schieten er niet direct letterlijke vergelijkingen te binnen. Gedurende drie kwartier gaan ze aan de slag met repetitief geschuur en gekraak, achtergrondnoise, pingelende of geprepareerde piano, lukrake sax-erupties, spacey sounds, gorgelende en piepende synths, pulserende sonargeluiden, dreigende bassen, een hikkende drumcomputer en vooral veel feedbackende en krassende gitaren. Na de bijna overijverige agressie van de eerste acht nummers, is het zelfs een welkome adempauze. Intrigerend plaatje. In het oog houden, die Weegs.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-weegs/the-million-sounds-of-black/13090/
Meer The Weegs op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-weegs