Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Goed, het is ook niet makkelijk om je eigen tekortkomingen te erkennen. Misschien moeten we wel meelij hebben met het Finse The Wake. Ze proberen het toch, ze hebben ideëen, ze komen er alleen ruim tien jaar te laat mee. De oertijd van de melodieuze deathmetal is inmiddels wel voorbij. En een idee hebben is één ding, het betekent nog niet dat je die fantasie precies zo op plaat kunt zetten.
In mijn hoofd ben ik ook het brein achter de meest desastreuze trashdeathmachine ooit gecreëerd. Monsterriff na monsterriff eruit blazend alsof ik de bastaardzoon van Kerry King zelf ben. Maar de realiteit is wel zo hard om me terug te fluiten, mocht ik het in mijn hoofd halen om ook maar één noot op een demo te zetten. Muzikaal talent schijnt toch een vereiste te zijn en dat reikt verder dan weten waar de snaren op een gitaar zitten.
The Wake komt bijzonder dicht bij mijn eigen fantasie, maar het bizarre is dat zij een platencontract hebben en dat zij besloten hebben echte albums uit te brengen. Je moet het maar durven. In tien nummers komen er dubbel zoveel afzichtelijk houterige riffs voorbij dat ik de oorsmeer weer van mijn wattenstaafjes afkrab en terug in mijn oren stop. Serieus, gek.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-wake/death-a-holic/11076/
Meer The Wake op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-wake
Deel dit artikel: