• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Very Sexuals | Post-Apocalyptic Love

Hoe een leuke en frisse plaat toch uit kan doven als een nachtkaarsje.
CD, Subroutine

Tekst: Coert van Mourik

Publicatiedatum: 07 juli 2008

De Derde Wereldoorlog breekt uit. Nucleaire explosies zetten de wereld in vuur en vlam en slechts een handjevol mensen overleeft de ramp. Tussen de smeulende puinhopen bloeit een liefde op. Daarover verhalen The Very Sexuals, een op vreemde wijze tot stand gekomen band, middels intelligente en soms wat pathetische popliedjes.

Op een dag ziet Joep van Son (The Sugarettes) in een internetfilmpje zangeres Pien Feith (Neonbelle) bezig in de badkamer. Het internetcontact dat volgt, leidt tot een aantal liedjes en plotsklaps is de geboorte van een nieuwe band een feit. Debuutalbum Post-Apocalyptic Love wordt gratis aangeboden via de bandwebsite. "Wat Radiohead kan, kunnen wij ook", denken ze vast.

De muziek van The Very Sexuals laat zich daarentegen niet echt vergelijken met Radiohead. Al brengt ook het vreemde, Nederlandse samenraapsel intelligente, frisse en leuke popliedjes ten gehore. En hoewel Post-Apocalyptic Love aandoet als een soort conceptalbum, wordt het nooit echt saai en zeker niet clichématig. Dat is de kracht van de plaat.

Met 'WW III Rocketeer' en 'Carla' begint het album zelfs erg sterk. De wat bevreemdende muziek grijpt direct je aandacht. 'Bowie Eyes' is zelfs nóg sterker en ook steviger. De gedachte aan Sparklehorse komt bovendrijven en is niet vergezocht. De samenzang van Van Son en Feith klinkt erg goed. De stemmen lijken in eerste instantie voor elkaar gemaakt te zijn. Ook in 'Anti-Valentine' is dat nog zo. Dat nummer lijkt dankzij de galm en de lijzige zang een beetje op The Velvet Underground met een burn-out.

Helaas zakt het niveau na dit ijzersterke begin wel iets in. Het wordt wat saaier en de nieuwigheid is eraf - ondanks leuke songtitels als 'Billy Idol Look-alike Contest'. Maar slecht is het niet en als daarna 'Can You Promise Me the Sky Won't Fall on Us' volgt, lijkt een dip definitief uit te blijven. Vooral dankzij de smerige bas en de zang van Feith die door merg en been gaat. Maar in het laatste nummer, 'Finn', klinkt de Utrechtse zangeres soms wat als de Deense zangeres RebekkaMaria (Lampshade). De zeikerige, saaie en flauwe afsluiter zorgt ervoor dat Post-Apocalyptic Love uitdooft als een nachtkaarsje. Jammer.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-very-sexuals/post-apocalyptic-love
Meer The Very Sexuals op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-very-sexuals