Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Boston is al weer een tijdje terug op de punkkaart. En dat is maar goed ook. Geen stad in de Verenigde Staten is zo geaffilieerd aan (Britse) punk als Boston. Het Ierse bloed dat hier zo rijkelijk door de aders stroomt is hardnekkig en talentvol, bevestigd ook deze nieuwe van The Unseen.
State of Discontent is een tot de rand gevuld spuugbakje. Rauwe een-twee-drie straatpunk op het randje van hardcore met een fikse dosis dynamiek en uitgevoerd door muzikanten die veel beter zijn dan ze proberen te doen overkomen. Geen probleem. Punkers zijn ook professionals. The Unseen is op z’n sterkst als het tempo omhoog gaat en de punk lijkt over te steken naar hardcore. Dan krijg je nummers als 'The End Is Near' en 'Dead Weight Falls'. Zonder de scherpe randjes te verliezen, want dat is het aanlokkelijke alternatief als je punk op het randje van hardcore maakt. Kijk maar naar Rise Against. Een versnelling terug zijn vooral 'Scream Out' en 'Weapons of Mass Deception' meezingers van jewelste.
Producent Ken Casey (Dropkick Murphy’s) heeft State of Discontent voorzien van een helder prima uitgebalanceerd geluid zonder fratsen of handigheidjes. En eigenlijk hoort dat ook zo. Dit is punk mensen, en niet Good Charlotte. Daarom is The Unseen goed thuis bij de Hellcat familie. Met een algemene kanttekening. Het is even wennen aan de zangfrequentie van zanger Mark. Maar bijt je daar doorheen dan ben je van harte welkom in de wereld van The Unseen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-unseen/state-of-discontent/9675/
Meer The Unseen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-unseen
Deel dit artikel: