Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is herfst. De bladeren worden vaal en vallen. Het daglicht geeft terrein prijs op de duisternis. In de buitenlucht druipt de mensheid af, ten gunste van het binnenleven. In die setting is er bijna geen betere soundtrack denkbaar dan de liederen van The Twilight Sad. Zeker niet in de varianten zoals ze die over je uitspreiden op de Oran Mor Session. Uitgekleed, intiem en met de sfeer van ultieme verlatenheid.
Maar laten we wel wezen, beste lezer, je bent niet naar dit muziekmedium gekomen om te lezen over muziek om de polonaise op te lopen. En als je dat wel gedaan hebt, dan is deze recensie niet jouw kopje thee. The Twilight Sad staat bekend als een ensemble dat liever naar de neuzen van het eigen schoeisel staart. En de droefenis vakkundig bezingt. Vaak omkleed met muren van overstuurde gitaarmuziek. Maar nu even niet. Op deze sessie zijn bekende nummers uit het oeuvre van de band te horen, maar dan strikt akoestisch.
De donkergetinte praatzang van zanger James Graham, gehuld in onmiskenbaar Schots accent, draagt bij aan het mistroostige gevoel. De teksten krijgen hier alle ruimte om gehoord te worden. En als vanzelf daardoor ook de gekweldheid. Gitzwart. En dus is The Twilight Sad in deze gestripte sessie niet minder meeslepend en rauw. Alleen met significant minder decibellen. Hoogstens vallen de slagregens zo iets minder venijnig, maar het najaar is onvermijdelijk voelbaar.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-twilight-sad/oran-mor-session/26316/
Meer The Twilight Sad op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-twilight-sad
Deel dit artikel: