• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Tuna Helpers | I’ll Have What She’s Having

Intiem en uitbundig tegelijk.
CD, Web of Mimicry/Konkurrent

Tekst: Joris Heemskerk

Publicatiedatum: 12 april 2005

Op blote voeten loop je de trap af, de deur uit en de straat op. De matte gloed van de straatlantaarns voorkomt wederom een doelloze tocht, langzaam maar resoluut stap je de nacht in. Het is halfvijf ’s morgens en buiten een verdwaalde zwerfkater die schichtig onder een auto vandaan schiet, is het doodstil in de buurt. De vrieskou die in de lucht hangt kruipt langzaam onder je T-shirt. Kippenvel vormt een tweede huid, maar zoals altijd op zulke momenten is de werkelijkheid niet aan je besteed.
Al dagenlang volg je hetzelfde pad, langs die oude pick-uptruck, door het steegje waar al jarenlang geen onkruid meer is gewied, naar die oude villa waar de ramen dagenlang openstaan en al maanden geen rook meer uit de schoorsteen komt. In het huis flikkert een olielampje, alsof iemand het is vergeten uit de blazen. Tenminste, dat denk je overdag, als de schijnbare werkelijkheid weer tot je is gekomen.
De deur staat zoals altijd op een kier en twee magere poezen verwelkomen je met een venijnige sneer. In de lege woonkamer die zo groot is als de sporthal waar je altijd met tegenzin de douche in ging, zitten ze weer. Drie meisjes, jonge vrouwen in uitbundige jurken, met uitbundige make-up op hun bleke gelaat. Als je gaat zitten op een van de oude geborduurde kussens op de grond, beginnen ze hun verhaaltjes te zingen. Zoals altijd ben je gefascineerd en van de gure wind die door de open ramen blaast merk je niks.
Verspreid over de houten vloer liggen oude en verweerde instrumenten. Een gitaar, een clavinet, een klavecimbel, een stel potten en pannen en een vibrafoon. Met drama in hun ogen bespelen ze de instrumenten en zingen ze dreigend over sneeuwvlokken, sterren en het circus. Op de oude grammofoonspeler ligt Hounds of Love van Kate Bush. Even denk je dat hij aanstaat, maar de poes die er speels bovenop springt bewijst het tegendeel.
De liedjes zijn uitbundig maar worden zo intiem gespeeld en met de dreiging van de constant krakende vloeren weet je niet of je nu serieus moet kijken of moet lachen. Het voelt zo lekker, maar je weet dat in de harten van de meisjes een oorlog woedt die een lach niet op kan lossen. Dus met een verstilde blik en een goedkeurende knik hier en daar laat je je meevoeren door de mooie muziek.
Het lijkt wel of je droomt en met die gedachte in je hoofd hoop je dat je nog lang niet wakker wordt. Maar het is inmiddels halfzeven, de wekker gaat en beneden wachten een kop koffie en twee geroosterde boterhammen met kaas. Lekker begin van de dag, zeg. Wat droomde je ook alweer?

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-tuna-helpers/i-ll-have-what-she-s-having/9138/
Meer The Tuna Helpers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-tuna-helpers