Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De voorbije anderhalf jaar waren niet gemakkelijk voor The Tellers. Of beter gezegd: voor frontman Ben Bailleux-Beynon. De band draaide een succesvolle tournee door Europa en bezocht een serie festivals. Maar helaas besloten daarna de drummer en de bassist uit de band te stappen. En tot overmaat van ramp deed mede-oprichter en muzikaal brein Charles Blistin hetzelfde.
Het gevolg is een wedergeboorte voor de Waalse band. Fabrice Detry, de producer van de vorige twee platen, neemt de vacante positie van bassist in en ook een nieuwe drummer en gitarist zijn aangesteld. Die herstart krijgt zijn beslag met het nieuwe Close the Evil Eye.
Wat direct opvalt is dat de plaat erg zoetig en lievig klinkt. Close the Evil Eye bevat nog steeds dat opvallende Engelse accent van Bailleux-Beynon. Dat heeft hij te denken aan zijn uit Cardiff afkomstige moeder. Zijn stemgeluid is echter al even mierzoet als de muzikale klankkleur van het merendeel van de nummers. Daardoor wordt het soms wel wat zanikend. Als een lightversie van The Kooks. Deze plaat had een extra kick in the ass kunnen gebruiken, een lekkere dosis pit.
De nummers steken niet eens slecht in elkaar. Sterker nog, het fundament staat prima. Maar tijdens de elf nummers durende luistertrip heb je af en toe het idee in een kano te zitten op een vriendelijk voortkabbelend riviertje zonder ook écht opwindende stroomversnelling. Deze plaat weet daarmee helaas niet los te maken wat het mooie debuut Hands Full of Ink wel kon. En dat is jammer, want zo blijf je achter met het gevoel dat The Tellers beter hadden gekund.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-tellers/close-the-evil-eye/20926/
Meer The Tellers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-tellers
Deel dit artikel: