• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Telescopes | #4

Onduidelijke geluidsexperimenten.
CD, Shellshock/Konkurrent

Tekst: Joris Heemskerk

Publicatiedatum: 11 november 2005

Waarom Kevin Shields zich maar blijft verstoppen laat ik over aan de Algemene Lafbakken Commissie maar godverdegodver, hoe kun je nu, als rasechte muzikant, zoveel jaar op de faam van één album teren. Niet zo maar een album natuurlijk, dat zal wel de reden zijn, maar toch. Wat zou er gebeurd zijn mocht de architect van Loveless die progressieve tred tot op de dag van vandaag gevolgd hebben ? Hij had de Brian Eno van onze tijd kunnen zijn. Een Britse versie van Thurston Moore misschien.

The Telescopes stammen uit hetzelfde shoegazetijdperk als Shields’ My Bloody Valentine, altijd iets meer Spacemen 3 dan My Bloody Valentine of Slowdive, maar in tegenstelling tot Shields zijn zij bewonderenswaardig geëvolueerd van shoegaze-terroristen tot geduldige soundscape-bewerkers. #4 is samengesteld uit enkele live uitgevoerde brokken noise, drones en ander experimenteel materiaal. Hier is geen plaats meer voor Het Liedje, weg zijn de agressieve gitaarmuren van weleer.

Een beetje vaag kan je spreken van experimentele rock. Als je duidelijker wilt zijn zeg je geluidsexperimenten. Letterlijk, maar hoewel het bij vlagen best fascineert is er geen hypnotische structuur waarin elk nummer zijn eigen functie heeft. Elk nummer heeft zijn eigen sterke karakter maar weinig binding met de andere nummers. Zo kan ‘The Hypnotic Pulse of the Motor Driven’ (een titel die letterlijk opgevat dient te worden) bogen op pulserende, moddervette bassen en tijdens (haal eerst even diep adem) ‘On a Dead Man's Bones by the Light of the Moon, Skeletons Dance a Demon Dance of the Doomed’ worden langs een pulserende drone fascinerend trompetspel en dansende marimba- en pianoklanken geweven. De gitaren die even worden ingeplugd tijdens ‘Singularity’ zijn een welkome verlossing van de immense onderhuidse spanning die op #4 te horen is. Het hele album lijkt een meditatieve oefening in het zich overgeven aan geluid, de menselijke factoren zijn uitgewist. Een plotselinge ontlading van emotie is nergens te bespeuren en dat is wat #4 uiteindelijk opbreekt. Fascinerend maar ultiem doelloos.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-telescopes/4-11164/11164/
Meer The Telescopes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-telescopes