Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zoals de titel al doet vermoeden is het erop of eronder voor The Subways. Na een tijdelijke radiostilte en de uitgebleven doorbraak op het Europese vasteland en Amerika, moet het er met deze plaat dan eindelijk van komen.
Een ander vermoeden dat de titel wekt, is dat deze zou getuigen van durf. Om maar te zwijgen over de albumhoes, waarop een Dukes of Hazard-achtige auto al brandend over een schans heen vliegt. Maar van enig lef is weinig te bespeuren op All or Nothing. Want muzikaal blijft het trio, tot vervelens toe, braafjes binnen de perken.
Zoals zanger/gitarist Billy Lunn al aangaf, is de band in zijn creatieve proces geïnspireerd door de Amerikaanse bands waarmee de afgelopen tijd werd getoerd, zoals Eagles of Death Metal en Angels & Airwaves. Het resultaat is dan ook een flink aangedikt punk/grungegeluid, dat voor de radiovriendelijkheid nog even netjes gepolijst is. De muziek en de teksten zullen er bij de Amerikaanse tieners ongetwijfeld ingaan als zoete koek. Het is echter de vraag of het de muziekliefhebber anno 2008 ook nog enigszins kan bekoren.
Het ruwe Engelse punkrandje dat het handjevol sterke nummers op voorganger Young for Eternity sierde heeft hierdoor jammerlijk plaatsgemaakt voor een wat meer naar emo neigend geluid.
Opener (en eerste single) 'Girls and Boys' doet je, met zijn lekker zompige gitaarriffs, nog even uit je stoel opveren. Maar daarna is het helaas snel uit met de pret. Het volgende 'Kalifornia' klinkt als een duizend in een dozijn punkrocknummer. Die net als de volgende tien korte nummers allerminst wil beklijven.
Het devies aan The Subways luidt dan ook: stick to your roots, doe je bandnaam eer aan en ga op zoek naar een origineler underground geluid.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-subways/all-or-nothing-7979/17391/
Meer The Subways op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-subways
Deel dit artikel: