Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een grote groep mensen vindt de schijnbare veramerikanisering van ons landje een gevaarlijke tendens. Dat ze daar zelf voor kiezen hebben ze niet in de gaten. En ach, "een bezoekje aan de McDonalds kan toch geen kwaad – zeker niet nu ze van die gezonde producten hebben?" Dat is dan ook juist het mooie van het in de Verenigde Staten heilig verklaarde marktmechanisme: we hebben zelf de keuze en niemand hoeft zich iets op te laten dringen (Talpa, vergeet het maar!). Dat is ook de reden dat een Amerikaans fenomeen als jambands hier nooit voet aan de grond heeft gekregen. Wij willen blijkbaar geen ellenlange instrumentale stukken horen maar gewoon bondige nummers. In Amerika moet echter alles groot en veel zijn zodat het lijkt alsof je meer waar voor je geld krijgt. Als het muzikale equivalent van de re-fills fungeren dit soort bands (Grateful Dead, Dave Matthews Band). Maar net als bij een derde glas cola binnen een kwartier raak je er op den duur een beetje misselijk van.
Ook String Cheese Incident is zo’n jamband, maar op hun zevende album weten ze zich zowaar in te houden. Dat was ook het vooropgezette doel voor One Step Closer, om de virtuositeit achterwege te laten en zich te concentreren op Het Liedje. Dat is ze goed gelukt, want de dertien nummers klinken allemaal plezierig in de oren. Lekker rustig en loom; ideale muziek voor een mooie zomeravond. De vijf heren weten met hun stemmen mooie harmonieën te bewerkstelling en een kleurrijk geluidspalet van accordeon, viool, dobro, banjo en wat niet meer zorgt voor een afwisselende toonzetting. Ja, als dit de toekomst van de jammuziek is dan kies ik daar zonder schroom voor. Laat ook dit stukje Amerikaanse cultuur maar voeten in onze aarde krijgen!
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-string-cheese-incident/one-step-closer/10604/
Meer The String Cheese Incident op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-string-cheese-incident
Deel dit artikel: