http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

The Sonics | This Is The Sonics

Oud, maar zeker niet versleten.
CD, Revox

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 22 juni 2015

Met This Is The Sonics zouden de oerpunkers uit Tacoma, Washington wel eens een record te pakken kunnen hebben. Hun vorige plaat, Introducing The Sonics, werd namelijk in 1967 uitgebracht.

Een nieuw album opnemen lijkt eigenlijk geen verstandige zet. Hoe kunnen Rob Lind, Larry Parypa en Gerry Roslie als oude mannen nu iets toevoegen aan monumenten uit de rockgeschiedenis als 'Strychine', 'Psycho' en 'Have Love Will Travel', nummers die na bijna vijftig jaar nog steeds even opwindend zijn als bij hun verschijnen? Kan Roslie vocaal überhaupt nog iets neerzetten wat ook maar in de buurt komt van zijn trommelvliessplijtende uithalen van toen?

Het antwoord daarop is een volmondig 'ja!' De openingstrack van This Is The Sonics is een statement van jewelste: een cover van Ray Charles' 'I Don't Need No Doctor'. De gitaar van Parypa scheurt, Linds saxofoon honkt de dansvloer vol, Roslie ramt de toetsen door zijn keyboard en ja, hij kan ook nog steeds een keel opzetten als geen ander. Deze krasse knarren laten al die keurig gekapte indierocktwintigers eens even horen hoe je dat ook alweer doet, rocken. De rest van de plaat houden ze dat niveau met gemak vol, volgens het klassieke recept: even veel eigen composities als covers, in dit geval onder meer van The Kinks en Bo Diddley

Het is een gouden greep dat The Sonics werkelijk geen enkele concessie hebben gedaan aan de moderniteit. Ze maken gewoon nog steeds de muziek waar ze goed in zijn, precies zoals ze het altijd al deden. Producer Jim Diamond (ook bekend als drummer van The Dirtbombs) nam de plaat in mono op en wist nieuwe drummer Dusty Watson precies het keiharde, kurkdroge snaredrumgeluid van Bob Bennett aan te meten dat altijd de grote krachtbron van The Sonics was. Opnemen in mono zouden trouwens meer recht vooruit rockende bands en misschien zelfs hardere danceacts moeten doen. Subtiliteit is leuk, maar massieve, uniforme beukkracht uit twee luidsprekers tegelijk is beter.

This Is The Sonics laat horen dat The Sonics niet alleen een van de beste garagepunkbands ooit waren, maar het nog steeds zijn.