Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is mooi te zien hoe sommige bands hun roepnaam hebben aangepast aan het onvermijdelijke karakter van de eigen muziek. Het uit Portland, Oregon stammende The Shaky Hands is daar een treffend voorbeeld van. De rammelende onrust die het kwartet voortbrengt, is bijna een garantie voor nervositeit in de huiskamer. Allesbehalve geschikt voor een concentratiespelletje als Dokter Bibber, zogezegd.
Lunglight is het tweede album van de heren en is een typische plaat waar je onmogelijk een hekel aan kunt krijgen - net zoals hun debuutalbum - maar die evenmin lang zal blijven hangen in je collectieve popgeheugen. Een tikkie doorsnee en dertien in een dozijn dus. Dat is jammer, want in essentie zou deze hutspot van The Kinks en Cold War Kids zeker hoger kunnen reiken. Hadden nummers als 'We Are Young' en 'World's Gone Mad' nou maar wat spannender en inventiever geklonken…
Zo komt het dat Lunglight op een bepaald moment vervalt in enige monotonie. De ontdekkingsreis biedt de luisteraar na een aantal nummers pannen- en pottengerammel geen werkelijk spannende surprises meer. De plaat vormt hoogstens een lekker klinkend achtergronddeuntje, vrolijk en tegelijk wat zeurderig (soms zelfs tegen Kings of Leon aanschurkend). Hierbij blijft in het achterhoofd nog steeds het gevoel hangen dat deze band bij aanraking van het juiste paar snaren opeens op een volgende plaat best wel tóch das gewisse etwas kan hebben. Misschien biedt dat gegeven de bibberende handjes enige houvast in deze koude tijden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-shaky-hands/lunglight/17815/
Meer The Shaky Hands op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-shaky-hands
Deel dit artikel: