Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Men neme een toefje Beach Boys, een mespuntje Abba, een flinke scheut Kraftwerk en wat Pet Shop Boys. Gemengd met een beetje The Postal Service en een kilo The Magnetic Fields heeft u al gauw het menu van de dag: The Russian Futurists. En dat het smaakt, mag u best weten.
Matthew Adam Hart draait er op Me Myself and Rye, het Europese debuut van zijn eenmansband The Russian Futurists, in ieder geval niet omheen. Op elk liedje van het album is wel wat van die kilo The Magnetic Fields terug te horen. Hart heeft namelijk ook de neiging om een synthpopversie van Phil Spector en zijn Ronettes neer te zetten zoals Stephin Merritt dat half jaren '90 ook deed.
Dat u niet eerder van de The Russian Futurists hebt gehoord is geen wonder. Me Myself and Rye is een Best of waarop nummers staan van de eerste drie albums die Noord-Amerika niet eerder verlieten. Al sinds 2001 schudt Hart als The Russian Futurists de mooiste liedje uit zijn mouw en dit album komt precies op tijd.
The Magnetic Fields laten namelijk al tijden op zich wachten en de electropophype lijkt een stille dood gestorven. Met nummers als het Beach Boy-achtige 'Our Pen's Out Of Ink', 'It's Not Really Cold When It Snows' waarin de Pet Shop Boys om de hoek komen kijken en 'Let's Get Ready To Crumble' dat The Postal Service niet had misstaan, kan het niet misgaan.
Toch is Hart geen regelrechte copycat. Hoewel de jaren ' 80 hem toevertrouwd zijn en aardig wat nummers een kitscherig homopoptintje zoals bij Merritt hebben, stuwt de jonge Canadees de nummers veelal op met stevige bassen en zingt hij regelmatig over stuiterende hiphopbeats heen.
Eigenzinnige synthpop voor fijngevoelige jongens en frele meisjes dus.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-russian-futurists/me-myself-and-rye/13611/
Meer The Russian Futurists op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-russian-futurists
Deel dit artikel: