Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Begin jaren zeventig konden de Rolling Stones zich alles permitteren. Ze hadden eindelijk de macht naar zich toe getrokken op zakelijk gebied. Hun laatste drie albums zijn een doorslaand succes, ze stonden boven de wet. Maar de tijden waren veranderd, de sixties waren over en de drugs begonnen ook hun tol te eisen, met name op Keith Richards.
In die waas van bruine en witte poeders, permanente jetlag en opkomende sociale teleurstelling besluiten de Rolling Stones terug naar de basis te gaan: blues, country, rauwe rock-’n-roll. Spelen om het spelen. Met hun hele entourage teruggetrokken in het kasteel van Richards aan de Côte d’Azur spelen de Stones in een donkere kelder een dubbel-lp vol, die eigenlijk hun laatste volwaardige artistieke statement is.
De prachtig vormgegeven platen gestoken in een slim in elkaar vouwende hoes met perfect artwork worden eerst lauw ontvangen, maar na een korte gewenningsperiode (je moet inderdaad aan Exile On Main Street wennen, dit is haast de Rolling Stones uit een alternatief universum, een band die geen hits heeft gehad) wordt het gezien als een moderne klassieker. Een caleidoscopische ode aan een verloren Amerika. Een laatste blik op rock-’n-roll.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-rolling-stones/exile-on-main-st/12769/
Meer The Rolling Stones op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-rolling-stones
Deel dit artikel: