http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

The Revs | The Revs

Iemand nog een heroïnespuit over?
CD, Alien Do God/Konkurrent

Tekst: Rob van Leeuwen

Publicatiedatum: 09 mei 2006

De drie mannen van het Ierse The Revs beginnen elke nieuwe dag met een boterham en een kopje koffie. Ze lezen de krant, gaan naar het toilet, kussen moeder de vrouw vaarwel en rijden hun stationwagen op routine uit de garage, waarbij ze behendig de driewieler van de kleine ontwijken.
Dat denk ik tenminste, want ik zie het niet gebeuren dat ze ’s ochtends een heroïnespuit in hun arm zetten, als ontbijt het avondeten van de vorige dag uitkotsen en daarna de hun compleet onbekende groupie door het raam slingeren.
Kort gezegd: The Revs zijn nogal kleurloze types, van die personen die je op een feestje straal voorbij loopt en waarvan je achteraf nooit meer weet hoe ze eruit zagen of wat ze te vertellen hadden.

Niets mis mee, misschien zelfs bewonderenswaardig, want niet iedereen wil eindigen als, ik roep maar wat, Pete Doherty. Gevolg is wel dat de liedjes op dit derde album uitblinken in braafheid, geen eigen smoel hebben en in het algemeen nogal gezichtsloos overkomen.
Een enkele keer wordt de degelijkheid doorbroken door een fris refrein, zoals in de leuke single ‘Time Slippin’, maar dit is vooral doorsnee poprock waar geen scherp randje aan te bekennen is. Binnenkort zijn The Revs te bewonderen op verschillende poppodia in de Lage Landen. Misschien dat iemand nog een heroïnespuit over heeft? Pete, ben je er nog?