Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het geluid van YouTube: de korrelige galm van slaapkamers, studentenkamers, bezemkasten en andere ruimtes van beperkte omvang, opgenomen met een laptop en een budgetwebcam. Daarvoor het gezicht van een mens met de onuitroeibare drang om eens even aan dat hele bliksemse web te laten zien wat meneer of mevrouw in huis heeft. Wat volgt is een anonieme stem: "Right now I don't have a backup plan for if I don't make it."
Een andere gedachte: wie zich door oneindige lagen videocategorieën, tags en playlists ploegt stuit vanzelf op een metersdikke permafrost aan al dan niet ingebeeld talent zonder publiek. Een digitale, ondoordringbare en voortdurend aangroeiende aardlaag van zingende, dansende, rappende hoofden, tieners en twintigers: de weg naar boven blijft hermetisch gesloten.
The Range, in het dagelijks leven James Hinton, groef zichzelf de krochten van YouTube in en kwam naar boven met zingende geluiden van stemmen-zonder-gezicht. Het is lang niet alles goud en de amateuristische rommelgalm kleeft nog fier aan het opgegraven werk, maar Hinton haalt alles uit zijn machines om de stemmen te bergen in nieuwe, glanzende constructies. Couveuses met harpen en breakbeats. De romantiek van een stem die anders in geen duizend jaar zou kunnen ontsnappen uit het digitale vacuüm, maar tóch heeft iemand het gezien, jawel: potentieel.
Een gebaar om warm van te worden, al maken de retrofuturistische constructies van Potential lang niet overal indruk. Binnen een benauwde kring van drie à vier minuten wisselen chromen blokjes rondom gruizige samples van plek, en na een beleefde veertig minuten is het spel alweer uit. De stemmen-zonder-gezicht duiken met hun quasitalent weer terug in het eindeloze, suizende internet.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-range/potential/26691/
Meer The Range op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-range
Deel dit artikel: