http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The Raconteurs | Broken Boy Soldiers
Debuuthoofdstuk markeert veelbelovende start van White/Benson-verhaal.
CD, XL/V2
Tekst: Sven Schlijper
Publicatiedatum: 14 mei 2006
Op een zomerdag komen de vrienden Jack White en Brendan Benson samen. Ze nemen de gitaren ter hand en al snel komt ‘Steady, As She Goes’ uit hun vingers. De twee kijken elkaar goedkeurend aan, voelen dat ze iets goeds te pakken hebben en bellen vijf minuten later bassist Jack Lawrence en drummer Patrick Keeler (beide van The Greenhornes, eerder The White Stripes-voorprogramma). The Raconteurs zijn geboren. Let wel: dit is geen vanity project of hobbygroepje, maar naar Whites eigen zeggen een vriendenband voor langere tijd. Niet zijn andere band, maar zijn nieuwe band.
Het volgende album van The White Stripes of The Greenhornes zal dus nog even op zich laten wachten. Live trekken The Raconteurs bovendien al flink van leer. De eerste tournee door Engeland levert louter positieve verhalen op. Dat belooft wat voor de aankomende zomerfestivals. Voor het zover is, verschijnt Broken Boy Soldiers.
Het debuut wordt voorafgegaan door ‘Steady, As She Goes’; een single die zich als een oorwurm in je hoofd nestelt en daar voor geen meter uit te branden valt. Een perfecte hit als we er ooit één gehoord hebben. Een betere binnenkomer kan een nieuwe band zich nauwelijks wensen, al is de baslijn bijna één op één 'geleend' van Joe Jacksons ‘Is She Really Going out with Him’.
De rest van de plaat haalt het niet bij dit catchy niveau, wat allerminst betekent dat Broken Boy Soldiers een one hit wonder-album is. In 33 minuten laveren The Raconteurs tussen bluesy Benson-rock met ondertonen van The Who (‘Hands’) en zweterige psychedelische blues met bevreemdende stemeffecten (‘Blue Veins’). Soms schurken de vier dicht tegen Led Zeppelin aan en in ‘Broken Boy Soldiers’ komen ze zelfs uit bij stoned klinkende progrock.
The Raconteurs graven door oude platenverzamelingen en brengen garagerock, blues, classic rock en sixties- en seventies-sferen samen in één band. Cream en The Cars horen we in ‘Level’ opduiken; de ballad ‘Together’ brengt Lennon en McCartney in de gedachten. Als klap op de vuurpijl is ‘Store Bought Bones’ - een van de beste nummers - een glamrockstamper van jewelste. Het mag duidelijk zijn dat The Raconteurs hun verhaal niet langs één stijl willen vertellen.
De rode draad van Broken Boy Soldiers ligt in de wisselwerking tussen Benson en White (de Lennon & McCartney of Page & Plant van nu?). De eerste brengt een fijnbesnaard gevoel voor melodie en klassieke popliedjes in. White is verantwoordelijk voor het bluesy en stoere rockgitaarwerk; de vocale diensten worden eerlijk verdeeld. Samen met de dienstbare ritmesectie maken The Raconteurs vol lol en zonder al te veel nadenken een ongecompliceerde plaat die alles te maken heeft met oude rock en hoegenaamd niets met hedendaagse hypes.
Eerst deze zomer in levende lijve aan de lippen van deze rasvertellers hangen en na verloop van tijd zien we wel of het White/Benson-verhaal van The Raconteurs een happy end krijgt. Herhaalde lezing van dit eerste hoofdstuk maakt in ieder geval nieuwsgierig naar het vervolg.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-raconteurs/broken-boy-soldiers/12842/
Meer The Raconteurs op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-raconteurs
Deel dit artikel: