• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The R.G. Morrison | Farewell, My Lovely

Flauw compliment voor een Morrison.
CD, Munich/PIAS

Tekst: Gabriela van der Lans

Publicatiedatum: 04 augustus 2010

Rupert Graeme Morrison runt een platenzaak, maakt websites en ook muziek. In 2006 resulteerde dat in de ep Learning about Loathing. Vier jaar later laat R.G. Morrison zijn nieuwe plaat Farewell, My Lovely afmixen in Peter Gabriels Real World Studios. Dat lijkt de goede kant op te gaan.

Voor de albumopnames zocht Morrison de afzondering van zijn ouderlijk huis op in het Engelse Devon. Zonder buren in zicht, met uitsluitend analoog materiaal en een geleend drumstel kwamen elf liedjes tot stand, die, geïnspireerd op hun omgeving of niet, niet bijster veel van elkaar verschillen. De veelvuldige vergelijkingen tussen The R.G. Morrison en Bon Iver snijden weliswaar weinig hout, wel kunnen zij een groot verschil illustreren: het werk van laatstgenoemde was enerverend te noemen (of je het nu leuke muziek vond of niet) en Farewell, My Lovely is dat niet.

De openingsnummers 'Love, Labor, Lost' en 'Virginia' voorspellen al hoe de rest van de plaat gaat klinken. Voortkabbelende ritmes en zichzelf herhalende, typische folkakkoorden. Mooi is het ook, maar haast te ingetogen en repetitief om er als luisteraar iets mee te kunnen.

Vanaf de luie, bijna valse zang van 'Broken Hands' verandert de koers van de plaat. De trompetten in 'I won't Waltz' doen denken aan Beiruts Balkangeluid waarna de traagheid van '…Introducing Diamond Valley' opeens weer fris klinkt. In datzelfde nummer is het ook Morrisons zang die de oren doet spitsen, naast de in- en intreurige violen en de smeekbede "So don't leave me here on my own."

Morrisons vriendelijke, subtiel rauwe stem is een plezier om naar te luisteren, maar bij een nummer als 'Grampher Kelly' ga je je echt afvragen of er nog iets gaat gebeuren. Dat 'iets' vraagt niet per se om een ritmewisseling of volume, maar een temperamentvolle outro als 'It's Not How You Love' sla je ook zeker niet af. 'Small Town' brengt de luisteraar weer met lege handen terug naar het begin van de plaat.

Artiesten zeggen vaak liever boze kritieken te krijgen dan helemaal geen reacties. Farewell, My Lovely is zeker niet slecht, maar het is duidelijk dat complimenten zelden flauwer worden dan dat.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-r-g-morrison/farewell-my-lovely/20479/
Meer The R.G. Morrison op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-r-g-morrison