Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Heeft Conor Oberst nu al zijn ziel verkocht? Dat hij het met Winona Ryder doet is nu eenmaal een regel uit het rock-'n-rollhandboek, maar zo opzichtig je rauwheid inruilen voor een gepolijst geluid is not done. Nadere bestudering leert ons echter dat we met The Pony Club te maken hebben. De adepten van de nieuwe Bob Dylan kunnen dus gerust verder slapen in hun door Naomi Klein goedgekeurde pyjama. Hoewel het ook geen kwaad kan Family Business te beluisteren. Een lekker fris en pretentieloos plaatje komt ten slotte nooit ongelegen. Net als bij Bright Eyes is het niet echt een band, maar een eenmansbedrijf. De uitvoerende is ditmaal de Ier Mark Cullen. De Oberst-vergelijking berust vooral op eenzelfde voordracht, met de aantekening dat Cullen het subtieler aanpakt en minder woorden gebruikt. De muziek op zijn tweede album houdt het in het midden tussen Stereolab en Mull Historical Society. Fijne popliedjes met kleurrijke arrangementen die nergens te zwaar op de maag worden. Dat de voormalige taxichauffeur daar ook nog een gezonde dosis blue-eyed soul aan toevoegt komt het goede gevoel alleen maar ten goede. Ook al houdt de Ier niet altijd de aandacht vast ('One of a Million' had hij beter aan Jarvis Cocker kunnen overlaten) heeft hij een evenwichtig album afgeleverd en daarmee de fooi ruimschoots verdiend.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-pony-club/family-business/5699/
Meer The Pony Club op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-pony-club
Deel dit artikel: