Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De broertjes Spencer en William Young en Alex en George Szegedy zijn gemiddeld twintig jaar oud, maar ze doen er alles aan om dat niet te laten blijken. Het viertal heeft z'n band vernoemd naar een sekte waarvan alle negenhonderd leden in 1978 zelfmoord pleegden. Muzikale inspiratie wordt gezocht in de periode dat je nog vrijuit kon experimenteren met LSD en vrije liefde. Het piepjonge kwartet uit Lansing, Michigan is zeker niet het enige bandje dat zijn ideeën uit de sixties put, maar wel één van de betere.
Dat besef je al voordat de laatste galmende tonen van het titelnummer, de uitstekende single 'Sons of Stone', wegsterven. De meeslepende, psychedelische rock lijkt rechtstreeks afkomstig van een vergeten Nuggetsplaatje. Ook bij de overige songs liggen verwijzingen naar de jaren zestig er duimendik bovenop. Zo had de zwalkende pop van 'Where You Gonna Go' niet misstaan op een album van The Rolling Stones.
The Peoples Temple zit in hetzelfde straatje waar bands als The Black Lips en The Fresh and Only's ook te vinden zijn. Vooral laatstgenoemde biedt een aardig referentiekader, met overeenkomstige, monotone zang en gitaren die druipen van de galm. The Peoples Temple richt zich alleen veel nadrukkelijker op duistere jarenzestigrock en - met name - psychedelica. Je zou de band zo een alternatieve soundtrack voor 'Apocalypse Now!' laten schrijven, mocht dat ooit nodig zijn.
Wat er origineel is aan vier twintigers die hun best doen om als de ultieme jarenzestigband te klinken, is een andere vraag. Met een beetje kwade wil kun je Sons of Stone, met al z'n verwijzingen naar de sixties, hogere imitatiekunst noemen, maar even makkelijk kun je het album de hemel in prijzen. Hoe het ook zij, minder goed wordt dit heerlijke debuut er niet om.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-peoples-temple/sons-of-stone/21825/
Meer The Peoples Temple op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-peoples-temple
Deel dit artikel: