Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is jammer dat menigeen al bij de eerste tonen van Grab that Gun zal roepen dat het wel lijkt alsof The Smiths uit de dood zijn opgestaan en Debbie Harry zich meesteres heeft gemaakt van het lichaam van Morrissey. De vergelijkingen mogen dan hout snijden, het Canadese all girl vijftal van The Organ is te goed om simpelweg te worden weggezet als ordinaire kloon.
Misschien komt Grab That Gun wel gewoon twintig jaar te laat, want dit is geen retro meer. Werkelijk alles aan The Organ schreeuwt jaren tachtig indie op zijn puurst. De cleane jengelgitaren, de inktzwarte melancholie, en vooral de treurige, dromerige galm van zangeres Katie Sketch. De thema’s, alsof u die zelf niet kunt raden: verlies, verlangen, onmacht, berusting. 'Maybe it's all made up in our heads / This happens to me when I'm bored / Or depressed.' Van die dingen dus.
Wanneer Grab that Gun niet nu, maar al in 1983 op het publiek was losgelaten, had de plaat ongetwijfeld op de staat van cultklassieker kunnen rekenen. Nu moet The Organ het in veel gevallen doen met het wat minzame stempel van ‘sympathiek’. Onterecht. Het genoegen mag dan weliswaar kort zijn (een krap half uur), vrijwel elk nummer klinkt als een klassieker, en komt tijdens 'Memorize The City' zelfs eng dicht in de buurt van het niveau van de genoemde band in de eerste alinea. Muziek waar je op kunt dansen en in kunt zwelgen. Gaat dat horen!
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-organ/grab-that-gun/12278/
Meer The Organ op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-organ
Deel dit artikel: