Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een half jaar geleden bracht het Duitse TUG Records een zeer mooie verzamelaar uit met pop en rock-'n-roll uit Finland. Een handig overzichtswerk van de huidige Finse scene. Met het nummer 'Never Killed a Man' vielen The Nightingales toen al positief op. Nu dan een volledig album van deze band, die schijnbaar al drie albums uitgebracht heeft.
En ik kan er maar geen vat op krijgen op dit album. Om maar met het minpunt te beginnen: de stem van de zanger weet me bij sommige nummers mateloos te irriteren. Stel je een nog iets hesere versie van beroepsironicus Kevin Coyne voor en dan zit je ongeveer in de buurt. Zo'n stemmetje dat je zo graag tussen je oren weg zou willen krijgen, maar dat zich vasthoudt aan alle kronkels van je hersenen.
Dat gezegd hebbende, Kevin Coyne is een irritant mannetje, maar wel een fantastische muzikant en ook bij dit album wint de fascinatie het uiteindelijk van de irritatie. In een andere recensie las ik de beschrijving "The Nightingales zijn zoals de Buzzcocks die denken dat ze jazz spelen", en dat komt dicht in de buurt. De bewust provocatieve ironie van jaren zeventig punkrock wordt hier vermengd met blazers en ragtime-saloon-pianospel. 'Boozing at the Space Saloon' (de titel van nummer vijf of de cd) zegt het in nog minder woorden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-nightingales/cartoon-of-a-band/5305/
Meer The Nightingales op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-nightingales
Deel dit artikel: