Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Thorp Records heeft ons de laatste tijd voornamelijk om de oren geslagen met de ene metalcoreband na de andere. The New Breed vormt hierop een uitzondering; voor Slayerriffs met hardcoredrums hoef je bij hen niet aan te kloppen. In de traditie van The Real McKenzies en, hoe kan het ook anders, Dropkick Murphys mixen de Canadezen Keltische muziek met punkrock.
Dat Thorp een graantje mee wil pikken van de hype rond deze stijl valt ze niet kwalijk te nemen. Edoch, een beetje meer selectiviteit bij de keuze van te tekenen bands is ze wel aan te raden. Net als bij veel van metalcorebands op het eerdergenoemde label is The New Breed niet bepaald het neusje van de zalm. De goedbedoelde drinkliederen mogen grotendeels op dezelfde folkpunkprincipes gestaafd zijn, op de uitvoering valt nog wel het een en ander aan te merken.
Zo kan drummer Alec Oickle kan wel een paar lessen gebruiken. Als je niet in staat bent om rechtdoorritmes met simpele snarefills tot een goed eind te brengen, kun je beter uit de buurt van een studio blijven. Ook zanger Jonny Stevens heeft het net niet. Zijn pogingen om door bier aangedreven meezingrefreinen te ontketenen ontaarden regelmatig in afgrijslijk valse uithalen. Stop daar nog wat knullige gitaarlijntjes bij en het feest is vergald.
Het potje chaos dat de The New Breed op Port City Rebels weet te veroorzaken, overstijgt het niveau van een middelmatige demo nergens. De acht nummers geven evengoed aanleiding tot drinken. Drinken om te vergeten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-new-breed/port-city-rebels/4038/
Meer The New Breed op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-new-breed
Deel dit artikel: