Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Weet u: als dit bandje pas echt ruig zou zijn, dan zou dit Texaanse gezelschap gewoon zoiets als The Mother Fuckers heten en verder geen goedlachse blondine voor de hoes van dit album laten poseren. Waarom dan toch zonodig proberen om in het plaatje van de zoveelste rebelse band uit Austin te passen? Zelfs de meest marginale rockbands uit de Verenigde Staten gaan blijkbaar niet langer zonder marketingjongens op stap.
Daarnaast roept die groepsnaam onvermijdelijke associaties op met collega-truckers. Dit derde album van The Mother Truckers is zonder meer gedoopt in de blues- en countryrocktradities van het Amerikaanse zuiden. Echter zijn de moedertruckers wat minder geraffineerd en is het gitaargeoriënteerde repertoire ook wat minder gevarieerd dan bijvoorbeeld dat van een veel interessantere band als The Drive-By Truckers. Een gemis bij The Mother Truckers is ongetwijfeld een goeie songschrijver.
Wie zich niet aan het gebrek aan diepgang of de oppervlakkige teksten stoort, krijgt een gezonde portie gitaarrock, in de traditie van Lynyrd Skynyrd en AC/DC en ook nog eens afgewisseld met enkele melancholische countrydeuntjes. Die omschakeling van hard naar zacht verloopt helaas niet vlekkeloos. The Mother Truckers laten horen dat ze nu al midden in een identiteitscrisis zitten. Want willen ze nu de stoere jongens en dito meiden uithangen of toch maar die gevoelige snaar raken?
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-mother-truckers/let-s-all-go-to-bed/17254/
Meer The Mother Truckers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-mother-truckers
Deel dit artikel: