Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Gezegend met een ferm stel kloten aan hun lijf slaagden de neven (geen broers dus) Teddy Hanson en Tony Nyanin aka The Mitchell Brothers (met dank aan Eastenders) er in Brixton quasi ongemerkt in een demo in de achterzak van Mike The Streets Skinner te laten glijden. Die was zo onder de indruk dat hij prompt aanbood om het debuut van The Mitchell Brothers te produceren én hen onderdak te verschaffen op zijn eigen label (The Beats). Wie The Streets kut met peren vindt, distantieert zich best zo snel mogelijk van Breath of Fresh Attire. Wie de lekker onderhoudende storytellings van Mike Skinner echter wél kan smaken, en niet onpasselijk wordt van het geanimeerde cockney accent, is hier dus aan het juiste adres. The Mitchell Brothers hebben niet enkel talent, ze zijn tevens grappig en behoorlijk ad rem.
'F*ck Me? F*uck You!' zet alvast de toon: Yeah man what the fuck you want me to do/You want me to phone your girlfriend yeah and apologise on your behalf/Does it look like I got cunt on my forehead? In 'Harvey Nicks' moet de gelijknamige hippe Londense fashion store eraan geloven: Harvey Nicks is the kind of place Ted Mayern goes/ Don�t wanna shop in the same shop as him/Cos that cunt looks like a fucking clown! Even galant leutert Breath of Fresh Attire een eind weg over voetbal (Tottenham vs Liverpool in 'When The Whistle Blows'), bier ('Excuse My Brother') en vrouwen ('Don't Try This At Home'). En welke plaat uit de urban scene is compleet zonder een aanklacht tegen het racistische politiekorps ('Routine Check')? Stoerdoenerij van de bovenste plank dus, die uiteraard met een korreltje zout geconsumeerd dient te worden. Wie maalt er echter om als die tongue-in-cheek flair verpakt zit in strakke melodieën en funky beats? Beats die op en neer stuiteren als een opgejaagde kangoeroe, zoals op 'Harvey Nicks', 'Someone Can't Look Us in the Eye', en - hoewel er nog betere songs op de plaat staan - de single 'Excuse My Brother'.
Van een ander allooi is het slepende 'She's Got It All Wrong'. Het nummer kerft minder diep in de ruggengraat dan The Streets-klassieker 'Dry Your Eyes', de piano van Eddie Jenkins bezorgt je alsnog een krop in de keel. Het emotioneel geladen 'Alone With the TV' handelt over een ongeduldige vriendin die gaan lopen is en het hoofdpersonage met een gebroken hart achterlaat. Het tekent de instelling van de Britse rappers, die hierin een schril contrast vormen met hun al te protserige Amerikaanse tegenhangers. Treuzelen is uit den boze: Breath of Fresh Attire ligt op u te wachten bij de platenboer. Oggy Oggy Oggy Oink Oink Oink nog aan toe!
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-mitchell-brothers/breath-of-fresh-attire/11283/
Meer The Mitchell Brothers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-mitchell-brothers
Deel dit artikel: