Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The Miserable Rich is een naam waarmee je als debuterend gezelschap in het oog springt. Die kwaliteit kun je Engelse bandjes wel toevertrouwen. Om vervolgens na twee plaatjes niets leuks meer van ze te vernemen. Dat moet anders kunnen. Daarom speelt The Miserable Rich iets nieuws: bar-room chamber music.
En dat klinkt echt anders. Dit is poppy folkmuziek die helemaal geschoeid is op klassieke leest. Muziek die het moet hebben van cello en viool, akoestische gitaarriedeltjes, tintelende geluiden en een enkele sample of geluidsgrapje. Er is iemand gevonden die dit alles met brushes onmerkbaar begeleidt en dan heb je het wel gehad.
Zanger James de Malplaquet voelt zich geïnspireerd door de hoog en zuiver zingende Colin Blunstone (Zombies, Alan Parsons Project) maar klinkt in onze oortjes van nu ook enigszins als Bart van der Weide van Racoon. De jonge gastjes uit Brighton doorstaan dergelijke vergelijkingen overigens glansrijk.
De eigentijdse kamermuziek van The Miserable Rich kent enkele scherpe randjes voor wie goed luistert. Malplaquet probeert op zijn gestileerde wijze ook maar meisjes zijn bed in te praten en de drank smaakt hem naar behoren. Muzikaal is The Miserable Rich een aanvulling op Tindersticks en The National en zeker een bandje om in de gaten te houden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-miserable-rich/12-ways-to-count/17328/
Meer The Miserable Rich op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-miserable-rich
Deel dit artikel: