Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Eerder heeft collega Han Orsel hier de cd In Rock van Minus 5 besproken en nu zit ik met de restjes opgescheept. Want dat is At the Organ, een korte cd met de overblijvertjes van de vorige cd, opgeleukt met een video die ik niet aan de praat krijg. "Fantastische popsongs die zich vastzetten in het brein", schreef Han over de vorige plaat van Scott McCaughey en zijn vrienden. Die vrienden zijn allen gasten die hun sporen verdiend hebben in de (power)pop: Ken Stringfellow, Peter Buck en enkele leden van Wilco.
Aan Hans oordeel wil ik weinig afdoen, want de zeven tracks op At the Organ zijn even goed als het eerdere werk van Minus 5. Plakkerige popsongs vol sixties-invloeden, virtuoos en stevig gespeeld. Soms een beetje flauw ('Lyrical Stance'), soms lekker rootsy ('Film of the Movie') maar immer na luttele seconden uit volle borst mee te zingen. Het vernuft van McCaugheys songs en de tot-in-de-puntjes-uitvoering van die klasbakken om hem heen resulteren in prachtige popliedjes, die wel een beetje afstandelijk zijn. Klinisch, niet echt ontroerend. Vergeleken met Alex Chiltons en Chris Bells Big Star ontbreekt er iets. Wat is dat? Noodzaak, soul, passie?
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-minus-5/at-the-organ/7889/
Meer The Minus 5 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-minus-5
Deel dit artikel: