Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Punkrockband aan de honky tonk: geen slecht uitgangspunt. Hier op de redactie geldt Must've Been High van de Supersuckers nog altijd als een favoriet. Wat de Suckers in de punkmachine vermalen is meer twangy country dan honky tonk, maar toch verwachten we en hopen we op een zelfde soort van dat lekkere half om half bij The Mekons.
Honky Tonkin' van The Mekons is een reissue. Niet dat dit plaatje ons in 1987 opviel, want toen waren we nog jong en dom. Rammen en rossen was wel een geliefde bezigheid, maar country was destijds niet toegestaan en van honky tonk had nog niemand (van onze generatie) gehoord. 1987 is ver voor Must've Been High, voor Uncle Tupelo, voor 'No Depression', kortom voor de hele beweging van alternative country.
Je zou er The Mekons onmiddellijk om willen prijzen, ware het niet dat het niet duidelijk is wat er zo honky tonk is aan deze verder best leuke cd. Typische Engelse rock krijgen we, waarin wel ruimte is voor akoestische instrumentatie. Op zijn best ergens tussen The Clash en The Pogues en op mindere momenten herinnerend aan The Levellers. Sympathiek in zijn eenvoud en doe-het-zelf-mentaliteit, knullig ambitieus literaire werken vermeldend die je toen allemaal gelezen moest hebben, en bevlogen door een oprecht sociaal-activisme in de teksten.
Tweemaal tippen The Mekons hun gelegenheidshoeden voor Gram Parsons. 'Sleepness Nights' en 'Sin City' passeren hier de revue. Covers waarin The Mekons klinken als een dronken bruiloftsorkest. Inhaken is het devies, geen rotzooi trappen en al helemaal geen tears in je bier morsen s.v.p. Desalniettemin is Honky Tonkin' van The Mekons geen onplezierig plaatje.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-mekons/honky-tonkin/6525/
Meer The Mekons op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-mekons
Deel dit artikel: