Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In de hedendaagse Britse blues-scene heet Matt Schofield een belofte te zijn. Dat uitgerekend deze gitarist als Engelands hoop in bange dagen geldt is veelzeggend. Niets, helemaal niets heeft Schofield gemeen met de op deze plaats bewierookte trashy blues van Fat Possum, Jon Spencer en anderen. Schofield is een notenfietser van de ergste soort. Een doctorandus in bluesschema’s met de haardracht van Jan Vayne en het sex-appeal van zijn eindeloos herkozen prime minister.
Enkele van de grote voorbeelden van Schofield zijn Amerikanen. De drie Kings vindt hij leuk (Albert, BB en Freddie – de laatste vinden wij ook heel fijn om naar te luisteren). Eenmaal waagt hij zich op zijn debuutplaat aan ‘Everyday I Have the Blues’, dat BB King nog elke dag schijnt te spelen, en zelfs probeert hij ‘Sittin’ on Top of the World’; voor de vroeger zittend spelende reus Howlin’ Wolf was dit een mooi motto, maar van de matig zingende Schofield is het ongeloofwaardig.
Met groot technisch vernuft speelt Schofields trio ‘Cissy Strut’ van The Meters na. Knap, heel knap, want beslist niet eenvoudig om te doen. Maar tegelijkertijd zo clean, zo Emerson, Lake & Palmer en zo weinig zwart. Lezers van Guitar Player zullen ermee in hun nopjes zijn, maar liefhebbers van de groovy shit uit Chicago en het zuiden van de VS zetten het op een lopen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-matt-schofield-trio/live-9451/9451/
Meer The Matt Schofield Trio op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-matt-schofield-trio
Deel dit artikel: