• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Long Blondes | Someone To Drive You Home

Hét debuut van 2006?!
CD, Rough Trade/Konkurrent

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 04 november 2006

The Long Blondes uit Sheffield bestaan uit drie vrouwen, en twee mannen; geen van alle blond, noch vampachtig langbenig en kortgerokt. Lang gelden The Long Blondes als de heetste Britse band zonder label. Rough Trade gaat er met de poet vandoor en vanachter het mission statement: "Wij luisteren niet naar The Beatles, The Rolling Stones, Jimi Hendrix, The Doors of Bob Dylan” geldt Someone to Drive You Home misschien wel als het debuut van het jaar.

Het Long Blondesgeluid is schatplichtig aan 60s girlpop en Blondie en het is vooral de combinatie met het onderkoelde erotisme van The Human League die het bloed sneller doet stromen. Luister maar eens naar: 'Giddy Stratospheres' of 'Once and Never Again'. Nog interessanter wordt het wanneer blijkt dat zowel gitarist Dorian Cox als frontvrouw Kate Jackson verantwoordelijk is voor de teksten. ‘

Hij schrijft opvallend genoeg vanuit het perspectief van het knappe meisje dat door heterorelatieproblemen getekend de damesliefde zou kunnen overwegen. Zij kiest de kant van de kroegtijger die loert op een verovering voor hooguit één nacht. Scherp en gevat als Pulps Jarvis Cocker zijn The Long Blondes tekstueel via beide pennen in goede handen. Al is het verleidelijk om alle woorden te koppelen aan de femme fatale Jackson; voer voor menige (natte) indietienerjongensfantasie?

In het midden tussen glad geproduceerd en rudimentair rauw passen The Long Blondes soms naadloos in het stramien van The Raveonettes, soms in de lijn van The Pipettes. Soms waart Karen O’s schaduw rond, soms komt Jackson in PJ Harvey’s buurt. Zonder te vervallen tot Be Your Own PETgebrul of de lieflijke Isobel Campbell, jaagt Jackson haar stembanden met de broek aan langs trefwoorden als: zwoel, verleidelijk, terechtwijzend, bestraffend of bijna moederlijk geruststellend.

Waar dit debuut bol staat van briljant verwoorde jaloezie en gebroken liefdes, nauwelijks verhulde seksuele hunkering en goedbedoelde levenswijsheden, kan weinig meer verkeerd gaan. Zeker niet wanneer die boodschappen verpakt worden in nummers die gevuld zijn met feestelijke postpunkpowerpop en lichtelijk schmierende keyboards.

Wat zijn stadsgenoten Arctic Monkeys toch male chauvinist pigs vergeleken bij The Long Blondes. Hier gaan zelfkant en alledaags burgermansleven, stoere kroegverhalen en onverdunde meisjesbedromantiek, rafelige indiepunkart en mainstream powerpop, de mannelijke én de vrouwelijke kant innig hand in hand. Dat huwelijk, die twee en meer kanten aan één medaille des levens maken dit debuut tot het snoepje van het moment, de rest van het jaar en wellicht in retrospectief wel heel 2006.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-long-blondes/someone-to-drive-you-home/14313/
Meer The Long Blondes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-long-blondes