• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Lonesome Organist | Form and Follies

Multi-instrumentalist loopt het risico slechts een bezienswaardigheid te zijn.
CD, Thrill Jockey/Bang!

Tekst: Gerard de Jong

Publicatiedatum: 08 juli 2003

Jeremy Jacobsen is een muzikaal fenomeen, ik kan niet anders zeggen. De man speelt gitaar, drums, orgel, saxofoon, klokkenspel, harmonica, fluit, kan tapdansen en zingt ook nog. Alles tegelijkertijd. David Bowie en Tom Waits zijn zelfverklaarde fans van Jacobsen, die onder zijn artiestennaam The Lonesome Organist onlangs zijn derde album Form and Follies uitbracht op het Amerikaanse Thrill Jockey.

Wie enkel de intrige van een multi-instrumentalist voldoende vindt zal goed uit de voeten kunnen met deze plaat. Want Jacobson bespeelt inderdaad vaak meer dan vijf instrumenten tegelijk. Daarnaast kun je hem niet van stijlvastheid betichten. In een half uur krijg je een potpourri van stijlen om je oren geslingerd. Het jazzy ‘The Moped’ en het filmische ‘Walking to Weston’s’ behoren tot de betere nummers, de onvervalste crooner ‘Only If I Get You’ is op zijn minst curieus. Verder maakt hij uitstapjes naar tedere harmonicamuziek en trashy bluesrock, waarbij hij twee keer wordt bijgestaan door labelgenoot Bobby Conn als bassist. Het geluid is vaak smerig en het rammelt allemaal wel lekker. Al zou hij er goed aan doen de zang voortaan aan anderen over te laten (Waits en Captain Beefheart lijken me uitstekende kandidaten).

Niets dan respect dus voor The Lonesome Organist. Hij kan een kunstje wat weinigen hem nadoen, wordt geroemd door de groteren der aarde en mag ook nog platen opnemen voor Thrill Jockey, het label van onder andere de Giant Sand-clan, Tortoise, Mouse on Mars en Oval.
Maar als je alle bovenstaande wetenswaardigheden buiten beschouwing laat, blijft er toch te weinig over. Want het is een hele opgave om langere tijd van Form and Follies te genieten. De veertien nummers glippen als los zand door je vingers. Er zitten best leuke nummers tussen, en je denkt nog eens aan hoe knap het toch is dat hij alle instrumenten tegelijkertijd bespeelt. Maar het is een veeg teken als een artiest het voornamelijk van dat gegeven moet hebben, en niet van de muziek zelf. Die blijft namelijk een plaat lang wisselvallig. The Lonesome Organist loopt met Form and Follies het risico slechts een grappige bezienswaardigheid, een novelty-act, te zijn. Terwijl hij vast meer wil zijn dan dat.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-lonesome-organist/form-and-follies/3522/
Meer The Lonesome Organist op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-lonesome-organist