Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vroeger, als klein jongetje, was het een van mijn favoriete boeken: de Gebroeders Leeuwenhart van Astrid Lindgren. Een spannend en meeslepend avontuur over leven en dood, recht en onrecht en meer van zulke grote thema’s. Het speelde zich af in een mythische, soort van Middeleeuwse wereld in het hiernamaals en als ik het me goed herinner kwam er tegen het eind nog een draak in voor ook. Het debuutalbum van de naar dit boek vernoemde band is iets minder indrukwekkend. De beetje shoegazerige gitaarpop van deze Noren valt zeker niet verkeerd: Beatlesque en Beach Boysiaanse songs in een spacey jasje à la de Dandy Warhols of, iets langer geleden, Ride. De songs zitten aangenaam in elkaar en het orgeltje suist lekker en ze doen duidelijk hun flink best om hypnotiserend over te komen maar het klinkt allemaal net iets te beschaafd om écht in hun trip meegevoerd te worden. Alsof de band toen het tijd was om uit de Grote Kosmische Pot Met Pillen te snoepen niet bepaald vooraan stond. Slechts in ‘You Got Me’ weet het drietal voor een minuut of vijf de in de overige songs beloofde hogere sferen te bereiken, maar zodra dat nummer is afgelopen is staat de band – en luisteraar – weer gewoon met beide benen op aarde.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-lionheart-brothers/white-angel-black-apple/2707/
Meer The Lionheart Brothers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-lionheart-brothers
Deel dit artikel: