Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hoewel hij best zelf een liedje kan schrijven – luister nog maar eens naar It's a Shame about Ray – is een plaat van The Lemonheads met covers voor Evan Dando niet meteen een zwaktebod. De voor The Lemonheads meest succesvolle singles waren immers covers: 'Luka' en 'Mrs. Robinson'. Dat waren dan ook geen klakkeloze kopieën, maar versies die wezenlijk iets toevoegden aan het origineel.
Dat geldt ook voor Varshons. De vreemde spelling van het woord versions geeft al aan dat er iets bijzonders is met deze elf covers. Dat zit hem allereerst in de keuze van de liedjes. Om te benadrukken dat Gram Parsons voor Dando nog altijd het lichtende voorbeeld is, opent de plaat met 'I Just Can't Take It Anymore', een relatief onbekend nummer dat een Byrds-achtige uitvoering krijgt, inclusief de kenmerkende rinkelende gitaren.
Maar dan. 'Fragile' van de postpunkband Wire is nauwelijks een logisch vervolg hierop, hoewel dat dan wel weer organisch gevolgd wordt door 'Layin' Up with Linda' van undergroundheld G.G. Allin. Voor dit nummer laat Dando zijn stem een octaaf zakken, wat het nummer de echt downe sfeer meegeeft die er goed bij past, iets wat hij verderop nog een keer doet in 'Mexico' van de Texaanse punkband Fuck Emos.
Even verderop klinkt nog een eerbetoon aan Townes van Zandt, in een mooie versie met violen van het eerste nummer dat Van Zandt ooit schreef: de blues in mineur 'Waiting Around to Die'. Vreemde eend in de bijt is de Arling & Cameron-compositie 'Dirty Robot', met medewerking van Kate Moss.
Zo is er eigenlijk met elk nummer wel wat aan de hand. De persoonlijke voorkeur van Dando houdt de plaat bij elkaar. Hij is verrassend, vreemd en, ondanks dat er geen eigen nummer tussen zit, very, very Dando.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-lemonheads/varshons/18870/
Meer The Lemonheads op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-lemonheads
Deel dit artikel: