Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hoe vaak horen we Nederlandse muzikanten niet zeggen dat onze moedertaal zich niet leent voor het schrijven van mooie teksten? En hoe vaak is dat dan niet het excuus voor matig geschreven en nog slechter gezongen Engelstalige muziek? Nee, doe mij dan maar tekstschrijvers die de confrontatie met de harde taal aandurven, haar in de houdgreep nemen en via prachtzinnen tot overgave dwingen. Zo iemand als The Lau dus.
Vanaf het eerste woord in openingsnummer 'Vreemd' is het duidelijk dat er op Tempel der Liefde geen ruimte is voor (een) onzin. Deze singer-songwriter neemt zijn vak serieus en hier worden dan ook enkel ware woorden gesproken. De onderwerpen in de twaalf nummers zijn de grote thema’s van de troubadours: liefde, verdriet en de onbegrijpelijkheid van het bestaan, het zelf en de ander. Uit het openingsnummer:
"Vreemd is de wereld
Vreemd is het leven
Vreemd zijn de mensen
Vreemder nog ben ik"
Muzikaal zijn de twaalf composities afwisselend. Lau is een pure singer-songwriter en bijna alle liedjes hebben dan ook zijn gitaarspel en stem als basis. Naast het bekende rockinstrumentarium worden een groot aantal nummers opgesierd met strijkers en dat is een schot in de roos. De sfeervolle klanken van de cello’s en violen vullen het donkere, doorrookte stemgeluid van Lau perfect aan, waardoor de nummers een melancholische diepgang krijgen. Deze wissselwerking is het best hoorbaar in het liefdeslied ‘Strand’ en in ‘Idioot’, dat een bewerking van een stuk van tangokoning Astor Piazzolla is. Naast deze rustigere nummers staan er op Tempel der Liefde een aantal sterke rocksongs, waarop Lau bijna de intensiteit van een gedreven Nick Cave haalt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-lau/tempel-der-liefde/11941/
Meer The Lau op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-lau
Deel dit artikel: