Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wat je krijgt als je vijftig schoolkinderen popklassiekers laat zingen is buiten verwachting eng en ronduit bizar. Bizar, het is het toverwoord dat elke recensie hier zo’n beetje kenmerkt. Maar wat wil je? Bizar is in de outsidercontext in de plaats van hitgevoeligheid de sleutel tot eventueel ‘succes’, al is het maar in een kleine strook aan de verre, verre buitenkant van alles wat enigszins gangbaar is.
Een eigenzinnige leraar en verstokt hippie, Hans Fengner, krijgt in 1976 het illustere idee om een vijftigtal van zijn leerlingen, in koor, popdiamantjes als ‘Good Vibrations’, ‘God Only Knows’ en ‘I Get Around’ te laten zingen. Dat lijkt een voorspelbare actie maar de muzikale omlijsting en de ruimtelijke manier waarop de zang is opgenomen maken dit project haast buitenaards. Je hebt nog nooit zo’n versie van ‘Good Vibrations’ gehoord zoals je die op dit album kunt horen. Vijftig kinderstemmen perfect in koor zingend, het overbekende origineel wordt opeens een driedimensionale ervaring die zo onwerkelijk is dat het haast een psychedelische droom wordt.
De instrumentatie die Fengner om de samenzang plaatst is minimaal en spaarzaam, het geeft deze versies een haast luguber gevoel. Het nummer dat het meest indruk maakt is Bowie’s ‘Space Oddity’. Stop-start-vocalen en gierende tremolo-gitaren creëeren een schizofreen en onwerkelijk geheel. Het veroorzaakt, of je het prettig vind of niet, kippenvel met lange weerhaken die diep in je bewustzijn prikken. Zo far out hoor je een kinderkoor nooit meer. Een typisch geval van horen is geloven en dan nog is het moeilijk te bevatten. Uniek en beangstigend tegelijk, met mate in te nemen want je bent nooit meer dezelfde na dit gehoord te hebben.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-langley-schools-music-project/innocence-despair/12603/
Meer The Langley Schools Music Project op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-langley-schools-music-project
Deel dit artikel: