Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Les 1 in het handboek Hoe wordt je een succesvol muzikant is dat je een unique selling point moet hebben. Iets waarmee je je onderscheidt van je vakgenoten en waarover de media makkelijk een verhaaltje kunnen maken. Of je nou Weezer (nerds), Spice Girls (girl power) of Lou Reed (heroïneverslaafde) bent, iedereen heeft een duidelijk beeld van je en de marketingafdeling kan dat uitbuiten.
Voor al die talloze Amerikaanse punkpopbandjes wordt dat een moeilijker verhaal, omdat al deze skatende, fris uitziende en enthousiaste jongens zo inwisselbaar zijn als de selectie van Chelsea – op Robben na dan. Noem al die bandjes maar op die excelleren in schreeuwerige emozang, grootse refreinen, kronkelende gitaren en die ten strijde trekken met een nimmer rustende ritmesectie.
Ook The Junior Varsity volgt deze lijn, maar om minder clichématig over te komen wordt niet alleen Radiohead maar ook Yes als een van zijn invloeden genoemd. Die waren we nog niet eerder tegengekomen. De inspiratie moet zich dan vertaald hebben in het aanbrengen van wat synthesizers hier en daar, want verder zijn er geen progressieve elementen te ontwaren in de muziek van dit vijftal uit de staat Illinois. Wel zoekt het op zijn tweede album donkerder kanten op, maar het zijn toch de vertrouwde vrolijke nummers die de meeste kwaliteit herbergen. Deze missen echter de hitpotentie om het voor het label lonend te maken om er stevige pr tegenaan te gooien om zo The Junior Varsity toch op te laten vallen. Veel zullen we dan ook niet meer van ze horen; of dat jammer is valt te betwijfelen. Op de site van purevolume.com staan namelijk al honderd andere uniforme bandjes te beuken om hun plaats in te nemen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-junior-varsity/wide-eyed/10510/
Meer The Junior Varsity op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-junior-varsity
Deel dit artikel: