Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De drie jaar tussen voorganger We Walked in Song en het inmiddels tiende studioalbum, My Room in the Trees, vulde het echtpaar Karen en Don Paris op met een ep, die de aanzet was tot dit album en klein huiselijk geluk.
Karen maakte bloezen voor dochterlief uit keukengordijnen van de IKEA en dit heuglijke feit verwerkte ze zowaar in het openingsnummer van het nieuwe album. Het familieleven lijkt zijn stempel behoorlijk op The Innocence Mission te drukken. Veel tijd om muziek te maken is er niet meer, laat staan optreden. De kinderen slurpen alle aandacht op en slechts de avonden resten om nieuwe liedjes te maken.
Het echtpaar verwerkt dan de dagelijkse beslommeringen in sfeervolle melodieën en folkliedjes, die leunen op de prachtige, kraakheldere stem van Karen. Haar zang zweeft over en tussen het gitaargetokkel van Don en zet sfeerbeelden neer over zomers op Rhode Island, verregende maandagochtenden en de dagelijkse wandeling naar school, ondersteund door cello, piano en bas. Niet echt onderwerpen voor spannende liedjes, maar daar is The Innocence Mission duidelijk ook niet naar op zoek, het echtpaar lijkt met name te willen getuigen van zijn rotsvaste liefde voor de Heer en maant ons vooral kalm te blijven, Hij is altijd en overal.
Prachtig, maar door het totaal ontbreken van enige muzikale opwinding wordt een album lang meeleven met andermans dagelijks geluk en luisteren naar hun geloofsbelijdenis een zware opgave, hoe mooi het ook verteld wordt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-innocence-mission/my-room-in-the-trees/21906/
Meer The Innocence Mission op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-innocence-mission
Deel dit artikel: