• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Hold Steady | Boys and Girls in America

Met het hart aan de biertap en poëzie uit de goot op de lippen.
CD, Vagrant

Tekst: Joris Heemskerk

Publicatiedatum: 25 oktober 2006

Als Craig Finn zijn mond opent en de klassieke rock-‘n-rollgitaren of frisse pianomelodietjes eromheen dartelen, hoef je niet veel fantasie te hebben om te horen waarom zijn band The Hold Steady in thuisland de Verenigde Staten als the ultimate bar-band wordt neergezet.

Toch blijft dat een beetje een denigrerende karakterisering en als je het naar het Nederlands vertaald zou je net zo goed kunnen zeggen dat Finn de Amerikaanse reïncarnatie van Dries Roelvink is. En daar gaat het mis, want dat is Craig Finn allerminst.

Finn is een barpoëet, een Bob Dylan voor een generatie nagelknagende aan de bar hangende intellectuelen, die zelfs met een paar Budweisers achter de huig een retestrak oordeel kunnen vellen. Na een dijk van een debuut en het vorig jaar verschenen Separation Sunday bakent Boys and Girls in America gewoon weer een nieuw segment in Finns gedachtestroom af. Nieuwe indrukken, nieuwe verhalen, vrijwel dezelfde muzikale formule.

Want op vernieuwing kun je The Hold Steady niet betrappen, de band doet het al sinds debuut …Almost Killed Me met een zwierige mix van Hüsker Düpunk en de bravoure van een jonge Bruce Springsteen.

Wat vooral opvalt, is dat de hele band zo ontzettend zelfverzekerd is, vergelijk dat met een lijp indiebandje zoals Modest Mouse of Arcade Fire en je hoort het verschil tussen een twijfelende pre-puber en een cynische dertiger die het nooit kan laten zijn mening te geven.

“You don’t have to go to the right kind of schools / let your boyfriend come from the right kind of schools / you can wear his sweatshirt / you can cover yourself like a bruise”, zingt Finn in het opzwepende ‘You Can Make Him Like You’ dat je in een sarcastische bui Blink 182 voor volwassenen zou kunnen noemen. Maar niet verder vertellen. De piano die ook hier weer aan de zijlijn verschijnt, speelt bij The Hold Steady een rol die vergelijkbaar is met die bij Springsteens E-Band: altijd wel ergens opduikend om een liedje naar een uitbundiger niveau te leiden.

Toch weten ze in vergelijking met vorige albums veel minder van die pakkende melodieën en riffs te verzinnen, waardoor het album de indruk maakt veel te snel in elkaar gezet te zijn. Niet dat dat een probleem is voor The Hold Steady maar je vergroot de kans dat je toch gaat voor wat middelmaat en naast het bijna perfecte drieluik dat Boys and Girls in America opent, is het album wel een bovengemiddeld rockalbum, maar toch een minder The Hold Steady album.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-hold-steady/boys-and-girls-in-america/14252/
Meer The Hold Steady op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-hold-steady