Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Scott Heinrich is een man die je alle goeds op de wereld wenst. Al bijna dertig jaar – de eerste versie van The Obsessed bestond naar eigen zeggen al in 1979 – verspreidt hij de gospel der doom op aarde. Wino – zoals zijn vrienden hem liever noemen – is van hetzelfde kaliber als strijdmakkers als Lemmy van Motörhead en Dave Grohl, in wiens Probot-project hij ook actief was. Alleen aan breedgedragen waardering ontbrak en ontbreekt het hem: Wino is gedoemd zijn leven in de underground door te brengen.
Na The Obsessed, Saint Vitus en Spirit Caravan is The Hidden Hand zijn nieuwste wapen, waarvan The Resurrection of Whiskey Foote de derde kogel. De eerste nummers van de plaat klinken loodzwaar en solide als vanouds. Het specifieke hoekige gitaarspel van Heinrich overheerst onvermijdelijk en zijn karakteristieke hese stemgeluid klinkt getergd, als iemand die nog steeds iets te bewijzen heeft. Nieuw is de southern inslag van nummers als 'Lightning Hill', waardoor het Hidden Hand-geluid iets breder en toegankelijker wordt.
Niets op aan te merken dus, deze toevoeging aan Wino’s discografie, die inmiddels meer dan twintig platen beslaat. Te vrezen valt wel dat hij er geen nieuwe vrienden mee zal maken. De oude vrienden zullen deze netjes naast de andere twee Hidden Hand-platen in de kast schuiven, de rest van de wereld gaat door waar hij mee bezig was. Je zou Wino alleen al door zijn dienstjaren zo graag een succesje gunnen, maar The Resurrection of Whiskey Foote zal dat niet worden. Daarvoor is het te veel preken voor de eigen parochie.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-hidden-hand/the-resurrection-of-whiskey-foote/14893/
Meer The Hidden Hand op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-hidden-hand
Deel dit artikel: