Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zangeres Naomi van der Ven van The Heights beklemtoonde onlangs dat het woord ‘the’ in haar bandnaam al bedacht was voordat dat hip was. De Noordwijkse band heeft dan ook niets te maken met de balorigheid van zijn Zweedse bijna naamgenoot, en is wars van Britse branie. The Heights is een bescheiden band, in de muzikale traditie van het typisch Hollandse Bettie Serveert. Geen opvallende gitaarsolo’s en pronkende frontvrouw dus, maar zorgvuldig gebouwde liedjes, waar Bettie zelf zich niet voor zou schamen.
Inhoudelijk laat de band zich nadrukkelijk inspireren door de melancholische Amerikaanse band The Mountain Goats. Zozeer zelfs, dat zanger John Darnielle van die band de liner notes van Beachyhead voor zijn rekening neemt. Hij benadrukt het streven dat de muziek van The Heights kenmerkt: lelijke dingen mooi laten klinken. De liedjes van The Heights klinken op het eerste gehoor opgewekt, hebben ingehouden maar sprankelende melodieën. Maar schijn bedriegt: Beachyhead verhaalt over de lotgevallen van de fictieve Sally en Johnny. In hun wereld is niet alles zo mooi als het lijkt, spelen moeizame relaties en de dood belangrijke rollen, en kan in de lade van een leuk nieuw kastje zomaar ineens een pistool liggen. Die subtiele tegenstelling tussen ‘zoet’ en ‘wrang’ is de kracht van dit album.
Slechts tien nummers kent Beachyhead, en na een klein half uurtje is de koek al op. Maar dat is eigenlijk prima, want het blijft daardoor een compact en fris album. The Heights zijn er naar eigen zeggen – wederom in alle bescheidenheid – best trots op. En dat mag ook best. Want Beachyhead mag dan wel geen spectaculair of opwindend album zijn, liefdevol is het wel.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-heights/beachyhead/10801/
Meer The Heights op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-heights
Deel dit artikel: