Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
My So-Called life, Party of Five, Dawson’s Creek, Once and Again. Sterke tv-series waar het vakmanschap van afdroop. Goede verhaallijnen, leuke acteurs, gezond sentiment én mooie muziek. Want daar hebben die Amerikanen een musicalsupervisor voor. Er wordt niet zomaar een muziekje opgezet om een makkelijk bruggetje te maken of een akelige stilte op te vullen, neen, de muziek moet echt wat toevoegen. Bij deze sentimentele drama’s betekende dat vaak akoestische gitaarpop met droevige teksten en soms een opgewekt deuntje dat de vreugdevolle momenten nog plezieriger maakte. Artiesten als Lisa Loeb, Third Eye Blind en een Shawn Mullins kwamen je dan weleens ter ore. Vaak groot in Amerika, maar aan deze kant van de oceaan zat er nooit meer in dan het leven van een eendagsvlieg.
The Havenots zullen zelfs wel nooit ontpoppen uit de cocon, maar hun muziek kan zo gedraaid worden bij een jaren-nul-equivalent van deze shows, zoals The Gilmore Girls – voor The O.C. missen ze de coolfactor.
Dit Britse duo speelt namelijk bitterzoete popmuziek met ringelende gitaartjes, stemmingmakende pianonoten en stralende harmonieën. Hoewel er aardig wat aan dubbelzang gedaan wordt, laat Liam Dullaghan de zware zangpartijen over aan Sophia Marshall. Dat gaat de 21-jarige goed af. Met een countrysnik in haar stem zoekt ze het in de buurt van Sarah McLachlan en Alison Krauss. Sowieso horen we echo’s uit de bluegrass terug in ballades als ‘Undecorated’ en ‘Sweetest Feeling’. Toch zijn het de onbezorgde deuntjes van ‘Flyers’ en ‘Papercuts’ die het hart van Never Say Goodbye vormen.
Hoewel dit tweede album van ze waarschijnlijk nooit op prime time zal worden uitgezonden, is het een goed alternatief om de talloze herhalingen in deze komkommertijd mee te ontlopen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-havenots/never-say-goodbye/10150/
Meer The Havenots op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-havenots
Deel dit artikel: